نامه‌ی نود و ششم

سلام بهانه‌ی سلام‌های با صدای بلند

.

از «خاطر»، الفِ قامتِ دوست که برود، آنچه می‌ماند «خطر» است برای انسان شدن.

.

خدایا! روا مدار.

و تو بگو: آمین.