۱۳۹۲ بهمن ۷, دوشنبه

105

سلام مقصد آخرین جمله
.
توی دریای مه گرفته که آسمان قاطیِ دریا می‌شود، دریا قاطیِ آسمان؛ چشم، سوی خود می‌بازد، قایق نیز، زودتر گم می‌شود، دیرتر پیدا می‌شود، شاید هیچ‌گاه پیدا نشود؛ ته دریا از این فقره یادها کم ندارد.
.
اگر روزی از دریا بازنگشتم تو قول بده ساحل را فراموش نکنی. آخرین جمله را به دریا خواهم سپرد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر