سلام دل‌آرام، دلیل رواج رؤیا
باید بدانم: مِنها که شوی از رؤیا، تقسیم
خواهم شدم به ده‌ها ترکش تشویش، نفس نه از سینه که از گودالی سیاه از سوی سینه بالا خواهد آمد
باید بدانم حاصل جمع بارانی، که وقتی زمین
ضرب می‌گیرد نغمه باریدن تو را، من از خاک خداحافظی خواهم کرد
.
.
دو دستی همه حسابهایم را مرور می‌کنم؛ اشتباهی
را که نیست، پیدا نمی‌کنم ...
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر