سُرب می‌خوریم، سرب نفس می‌کشیم

کارخانه موسوم به «سرب و روی زنجان»، سالهاست عین خوره هم به جان سلامت تن و بدن مردم افتاده و هم، روح و روان‌ شهروندان را پریشان کرده. گزارش‌های رسمی حاکی از انتشار مواد آلاینده خطرناک (سرب و روی) توسط این کارخانه است. نشریات محلی بارها در این باره گزارش‌های مستند و تکان دهنده‌ای منتشر کرده‌اند ولی این کارخانه با وجود آن که سه سال پیش طرح انتقال آن تصویب شد(+)، همچنان داس مرگ و بیماری و آلودگی‌ را بالای سر مردم می‌چرخاند.

.

این کارخانه در زمینی به مساحت پانصد هکتار در دوازده کیلومتری جنوب شرقی شهر زنجان، و در کنار جاده قدیم زنجان به تهران واقع شده و چهارسالی می‌شود که سهامدار عمده آن موسسه مالی و اعتباری مهر (بسیجیان سابق) است. از همان سالی که در دوره ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی و با حضور خود وی رسما افتتاح شد، تا همین حالایش، همیشه و همیشه سر آلایندگی‌های بسیار مخرب آن حرف و حدیث بوده. بهمن سال 83، یک هفته بعد از انتشار آخرین اسناد و مدارک از آلودگی خاک و آب در اطراف این کارخانه در هفته‌نامه «پیام زنجان»، وقتی به دعوت استانداری و در معیت مدیران ارشد استان از این کارخانه بازدید کردیم، کارگران هر گوشه‌ای ما را تنها می‌دیدند، از آماده‌سازی کارخانه قبل از بازدید خبرنگاران می‌گفتند! در زنجان شایع است که از کارگران این کارخانه، خون هدیه نمی‌گیرند. مواردی از مرگ زودرس کارگران گزارش شده، همچنین گزارش‌های غیر‌رسمی، از افزایش ابتلا به سرطان در زنجان حکایت دارد که افکار عمومی، آن را به فعالیت‌های کارخانه سرب و روی نسبت می‌دهد.

.

در آخرین نمونه وحشتناک، دو هفته قبل مدیرکل تعزیرات حکومتی استان زنجان از توقیف محموله 60 تنی سیب چیده شده و آلوده به سرب از باغ اطراف این کارخانه خبر داد؛ در حالی که پنج تن از این سیب‌ها به کارخانه کمپوت‌سازی شهر خرم‌دره ارسال شده بود!(+) وی به صراحت اعلام کرده که «در درون محوطه کارخانه سرب و روی زنجان، باغ سیب و محصول سیب زمینی وجود دارد که با نمونه‌برداری‌های دانشگاه علوم پزشکی، آلودگی محصولات به سرب، بیش از حد مجاز بوده.» شهریور گذشته نیز مدیر کل بهزیستی زنجان اعلام کرده بود: «آلودگی پوشش گیاهی منطقه به اثبات رسیده». این همه در حالیست که هشت تیرماه سال 87 نامه‌ای از پرده برون افتاد که نشان می‎‌داد رییس وقت سازمان آب منطقه‌ای استان زنجان خطاب به استاندار زنجان، از وقوع یک تخریب زیست محیطی وحشتناک در اطراف این شهر خبر داده بود. این نامه نیز در هفته نامه «پیام زنجان» چاپ شد. بر اساس نوشته این هفته‌نامه و به نقل از نامه مقام مذکور، غلظت سرب موجود در خاک‌های اطراف این کارخانه، سیصد و شصت برابر حد استاندارد است! این مقام مسوول وضعیت را بحرانی اعلام کرده و آب شرب مردم زنجان را هم در معرض آلودگی جدی دانسته بود. در بین مدیران استان، جواد تاراسی، مدیر کل سابق محیط زیست زنجان، (و رفیق خوب خودم!)، روی حل معضل این کارخانه وقت و انرژی بسیاری صرف کرد. کار را به آنجا رساند که از مطبوعات هم پیشی گرفت و گفت: «مطبوعات بنویسند سرب و روی باید برود.»(+) ... مشکل اما همچنان پابرجاست ... مصلحتی بالاتر از سلامت مردم، بر امور سیطره دارد.

.

چند نکته:
.

لینک «محیط زیست» در سایت سرب و روی خالی ِ خالی است! (اینجا: +)

.

درباره مسمومیت با سرب اینجا را بخوانید: +

.

هر کسی محیط زیست و سلامتی مردم را دوست دارد، و اصلا مهم نیست زنجانی هست یا نه، این صفحه‌ی جوان را در فیس‌بوک لایک کند: «بهره‌برداری از شرکت سرب و روی را متوقف کنید»

.
.

کامنتها در فیس‌بوک(+)

کامنتها در پلاس(+)
این متن در بازتاب(+)

.