این نامه را اشک ریزان نوشتم
که راه شادی و خرسندی را بسته می بینم
آرزو داشتم شیوه و دین محمد، بر پای ایستد و بگسترد
و شیوه و دین تباهیان فرو خشکد
اما چیزی ندیدم جز اوج گیری سیاهی و سیاه کاران
و خواری و خاموشی درستی و درست کاران.
ای پشتوانه دین خدا! سخن این خیرخواه دوست را بپذیر
که بسیار کم اند آنان که خیرخواهانه، شاهان را پند گویند
و بپرهیز از برکشیدن و گوش سپردن به کسانی که تو را به چیزی می خوانند که بر آن گواه و دلیلی نیست
و تو را تنها، به پر کردن خزانه می انگیزند،
اگر چه به بهای ویرانی کشور،
بر مردم ببخش و ببخشای
و بر خدای دل بند و توکل کن، که هر کار به دست اوست
.
.
از یکی از نامه های "ابن عربی" به شاه دوران – کتاب "چنین گفت ابن عربی"
.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر