قصد، مقصود، قاصد، مقصد ... این ها همه عربی اند. بعد طبع نازک فارسی آمده و یک "ک" تصغیر نشانده بغل "قاصد" و اسم زیبایی درست شده که خیال را پرواز می دهد: "قاصدک" ... سبک است. آرام برمی خیزد و آرام می نشیند. همسفر نسیم و باد می شود، خبر از "مقصود" و "مقصد" می آورد ... بر سفره گشوده اش، حتی می تواند شبنمی را با خود ببرد، بیاورد ... چقدر جای خالی هست در زندگی برای "قاصدک"
*
وبلاگ قاصدک را خیلی دوست دارم. خیلی وقت است اما خبری نیست از قاصدک
قاصدک هان!
پاسخحذفچه خبر آوردی؟
از کجا و ز که خبر آوردی؟
خوش خبر باشی اما اما...
گرد بام و در من بی ثمر می گردی.
انتظار خبری نیست مرا
نه ز یاری
نه ز دیار و
دیاری...
قاصدک هان!
ولی
راستی آیا رفتی با باد؟
با تو ام آی کجا رفتی آی!
راستی آیا جایی خبری هست هنوز؟
مانده خاکستر گرمی جایی؟
در اجاقی طمع شعله نمی بندم
خردک شرری هست هنوز؟
غربت عجیبی دارد این قاصدک و همیشه بی تاب...