دو دنیا

... بعضی روزها، ناامید، از نوشتن دست می کشم و دوباره در یک هیچ بزرگ فرو می غلتم. صبح ها نمی توانم از جا بلند شوم و تمام روز می خوابم اما میل به نوشتن از درون نیشم می زند. کلمه ها دست از سرم بر نمی دارند. در خواب هم سراغم می آیند و، مثل لشگری از مورچه ها، روی لب ها و پلک هایم می خزند. چندین هفته سکوت می کنم و بعد دوباره کاغذها را پیش می کشم ...

دو دنیا / گلی ترقی / ص 24