بدتر ... بد ... خوب ... خوب تر

لابد توی این فیلم های سینمایی دیده اید که قهرمان فیلم، یا حتی ضدقهرمان، وقتی سر صندوقچه گنج که می رسد، از فرط خوشحالی گیج می زند و نمی داند سکه ها را پرت کند آسمان یا گردنبندهای مروارید را از خودش آویزان کند یا جیغ بزند و طلاها را بو بکشد یا حتی دور خودش بچرخد و بچرخد ... این همان حسی است که با خواندن بیانیه جدید میرحسین دست می دهد! بیست سال سکوت، میوه "غریب" و "شیرینی"داده؛ نمی دانی کدام را به تماشا بنشینی و لذتش را ببری؛ وقت کم می آوری اصلا! ... و آنها خوب میرحسین را، و کنه حرف هایش را، شناخته اند که ریزترین روزنه های ارتباط او را با جامعه، هدف گرفته اند، می خواهند کور کنند این روزنه های "آگاهی" را! ... یادتان هست در کتابهای درسی ابتدایی حکایت "پنبه های قریش" را؛ که پنبه ها را می دادند دست مردم تا بتپانند توی گوش شان و حرف های "محمد" را نشنوند؟! نه که میرحسین، "محمد نبی" باشد که نیست، ولی ذات "پنبه قریش" بی تغییر مانده!
*
تکثرگرایی و نفی هر نوع مطلق انگاری شرک آلود، تاکید به حرمت انسانی انسان؛ فارغ از هر وابستگی، اخلاق گرایی، اجرای بدون تنازل "قانون اساسی" در کنار صحه گذاشتن بر تغییر پذیری آن و ملاحظه همگراهی ارزش های دینی و ملی اگر که بخشی از شاکله این بیانیه و کم و بیش، حرف ها و اطلاعیه های پیشین میرحسین است اما نکته ظریف و دلنشینی در این بیانیه هجدهم نظر بسیاری را به خود جلب کرده که ارزشی فراتر از تصور اولیه می تواند داشته باشد آن جا که میرحسین می خواهد "تکاملی بودن سیر جنبش سبز" را یادآوری کند، و این که توجه به این مهم، "وحدت آفرین" و "زنجیره ساز" است؛ او اقبال مردم به خود را انتخاب بین "بد" و "بدتر" می خواند! می نویسد: " در آغاز سال جدید صبر و استقامت، به توصیه دوستان منشوری برای هماهنگی و همدلی بیشتر و تقویت هویت مشترک جنبش سبز تهیه شده که در ادامه این مقدمه تقدیم می شود. طبیعی است که متن پیشنهادی نتواند پاسخگوی همه سلیقه ها و مطالبات باشد. دلگرمی این همراه کوچک برای این معضل، راه حلی بود که تعدادی از رای دهندگان در آستانه انتخابات سال گذشته پیدا کردند. در زنجیره سبز میدان تجریش تا میدان راه آهن بودند کسانی که می گفتند میان بد و بدتر، بد را انتخاب می کنند و این انتخاب پیوستگی آن زنجیره محکم به‌یاد ماندنی را ممکن ساخت. اصلاح واقعی از همین تمیز و مسئولیت پذیری برای انتخاب این و یا آن شروع می شود. این متن قدم اولین است و جنبش سبز در سیر تکاملی خود انشاءالله متن کاملتر و زیباتری خواهد آفرید".
این فراز از بیانیه، نفی مطلق انگاری در درون جنبش سبز است؛ نوعی دعوت به صبر برای پیمودن پله به پله مسیر از بدتر به بد و از بد به خوب و خوب تر. ضمن آن که برای مایی که حاکمان را خواسته و ناخواسته همیشه خوب و خوب تر و خوب ترین و عالی و بی مثال تلقی کرده ایم، یادآوری یک فراز تلخ است؛ جایی که رییس "هاله نور" به دور خود می بیند و آن قدر تواناست که برای مدیریت دنیا هم طرح و برنامه دارد؛ یعنی که "عالی" است!