مطالعه و بررسی بیانیه یازدهم و سیزدهم میرحسین را فراموش نکنید! من خودم چند روزی است می خواهم در این باره بنویسم؛ نمی توانم؛ اعتراف می کنم حس عجز کم سابقه ای دارم برای نوشتن درباره چیزی که درستی اش را باور دارم. معتقدم می توان درباره این دو بیانیه حتی کتاب نوشت. اگر فضای سانسور بر نشریات حاکم نبود حتما مقاله و مصاحبه های متنوع و پرمغزی در باره این دو بیانیه را می توانستیم ببینیم و بخوانیم ولی افسوس که قلم ها را شکسته اند!
*
او در بیانیه سیزدهم نوشته که " آخرین جمعه از رمضان امسال را در میان کسانی حاضر شدم که جمعی از آنان با مشت‌های گره کرده به پیشوازم آمده بودند و برایم آرزوی مرگ داشتند. در مسیر پرهیاهویی که با یکدیگر همراه شده بودیم سیمایشان را مرور می‌کردم و می‌دیدم که آن چهره‌ها را دوست دارم و می دیدم پیروزی ما آن چیزی نیست که در آن کسی شکست بخورد. همه باید با هم کامیاب شویم، اگرچه برخی مژده این کامیابی را دیرتر درک کنند". او همین ستاره درخشان در بیانیه سیزدهم اش را که به یک "موضوع روز؛ یعنی روز قدس" پرداخته به خوبی به یک رمز مبارزه ربط داده؛ "ایمان به پیروزی" و "اصرار به مهربانی تا پیروزی". مفاهیم مربوط به حوزه ایمان و خداباوری و پیروزی، شبکه های اجتماعی مورد تاکید میرحسین و بحث مربوط به نفی بی تعارف کیش شخصیت در این دو بیانیه به نظرم بیشتر از هر بیانیه دیگری به چشم می خورد. او با رد گردهمایی به بهانه روز تولدش، می نویسد: " مردمی كه می‌خواهند سرپای خود بایستند و حیاتی كریمانه را تجربه كنند جا دارد كه از نخستین قدم‌هایی كه به ناكامی‌‌شان می‌انجامد با بیشترین دقت‌ها پیشگیری كنند. تولد اینجانب نه هفتم مهر كه روز آشنایی با شماست. حتی اگر روز هفتم مهر به دنیا آمده بودم نیز جا نداشت حركت شما به كیش شخصیت آلوده شود". او در بیانیه یازدهم خودش هم نوشته بود: "پروردگار ما ایمان هایمان را ضایع نکرد و نخواهد کرد زیرا او بر خلاف مدعیان، نسبت به مردم دلسوز و مهربان است". چنین رویکردی از کسی که "وحشیانه" آماج توهین و تهمت و فشارهای شیطانی است فقط می تواند وقتی صورت پذیرد که درخت ایمان در اندیشه او تناور باشد؛ چنان تناور که عظمت همه این وحشیگری ها و فشارها در محضر حضرت حق خرد و ناچیز انگاشته شود؛ حضرتی که ایمان به یاری اش را ضایع نمی کند.
*
به همان اندازه که کروبی در نامه ها و بیانیه هایش به مصادیق روز می پردازد، میرحسین به "راه" و "کلیات" می پردازد؛ به خوبی نقش دو بال یک پرنده را بر دوش گرفته اند هر چند معتقدم پرداختن به "راه" ما را از تکرار خطاهای تاریخی مان به دور خواهد داشت.
*
او در بیانیه سیزدهم نوشته که " آخرین جمعه از رمضان امسال را در میان کسانی حاضر شدم که جمعی از آنان با مشت‌های گره کرده به پیشوازم آمده بودند و برایم آرزوی مرگ داشتند. در مسیر پرهیاهویی که با یکدیگر همراه شده بودیم سیمایشان را مرور می‌کردم و می‌دیدم که آن چهره‌ها را دوست دارم و می دیدم پیروزی ما آن چیزی نیست که در آن کسی شکست بخورد. همه باید با هم کامیاب شویم، اگرچه برخی مژده این کامیابی را دیرتر درک کنند". او همین ستاره درخشان در بیانیه سیزدهم اش را که به یک "موضوع روز؛ یعنی روز قدس" پرداخته به خوبی به یک رمز مبارزه ربط داده؛ "ایمان به پیروزی" و "اصرار به مهربانی تا پیروزی". مفاهیم مربوط به حوزه ایمان و خداباوری و پیروزی، شبکه های اجتماعی مورد تاکید میرحسین و بحث مربوط به نفی بی تعارف کیش شخصیت در این دو بیانیه به نظرم بیشتر از هر بیانیه دیگری به چشم می خورد. او با رد گردهمایی به بهانه روز تولدش، می نویسد: " مردمی كه می‌خواهند سرپای خود بایستند و حیاتی كریمانه را تجربه كنند جا دارد كه از نخستین قدم‌هایی كه به ناكامی‌‌شان می‌انجامد با بیشترین دقت‌ها پیشگیری كنند. تولد اینجانب نه هفتم مهر كه روز آشنایی با شماست. حتی اگر روز هفتم مهر به دنیا آمده بودم نیز جا نداشت حركت شما به كیش شخصیت آلوده شود". او در بیانیه یازدهم خودش هم نوشته بود: "پروردگار ما ایمان هایمان را ضایع نکرد و نخواهد کرد زیرا او بر خلاف مدعیان، نسبت به مردم دلسوز و مهربان است". چنین رویکردی از کسی که "وحشیانه" آماج توهین و تهمت و فشارهای شیطانی است فقط می تواند وقتی صورت پذیرد که درخت ایمان در اندیشه او تناور باشد؛ چنان تناور که عظمت همه این وحشیگری ها و فشارها در محضر حضرت حق خرد و ناچیز انگاشته شود؛ حضرتی که ایمان به یاری اش را ضایع نمی کند.
*
به همان اندازه که کروبی در نامه ها و بیانیه هایش به مصادیق روز می پردازد، میرحسین به "راه" و "کلیات" می پردازد؛ به خوبی نقش دو بال یک پرنده را بر دوش گرفته اند هر چند معتقدم پرداختن به "راه" ما را از تکرار خطاهای تاریخی مان به دور خواهد داشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر