بازی سیاسی با شهید و شهادت

شهید و شهادت از مفاهیم پرارزش دینی است که چون بسیاری از مفاهیم معنوی دستخوش اغراض سیاسی شده است. شرط قبولی هر عملی در درگاه حضرت حق "نیت" عامل است و از خلوص نیت، جز خدا و در مرتبه بعدی خودِ عامل خبر ندارد. "نیت" هم یک امر کاملا شخصی و منفرد است. اگر مجموعه ای از افراد کار واحدی انجام دهند، این لزوما به این معنا نیست که تک تک اعضا، نیت واحدی داشته اند. شهادت به حکم این که عملی آگاهانه و اختیاری است و در راه و هدفی مقدس است و از هر گونه انگیزه خود گرایانه منزّه و مبرّا است، ‌تحسین انگیز و افتخار آمیز است و عملی قهرمانانه تلقی می شود. میان انواع مرگ ها تنها این نوع از مرگ است که از حیات و زندگی، برتر و مقدس تر و عظیم تر است. مرگی "شهادت" محسوب می شود که با توجه به خطرات احتمالی یا یقینی فقط به خاطر هدفی مقدس و انسانی و به تعبیر قرآن "فی سبیل الله" از آن استقبال شود. شهادت دو رکن دارد: یکی این که در راه خدا باشد، دیگر این که آگاهانه صورت گرفته باشد. /ا
از همین روست که حکم دادن به شهید بودن یا نبودن کسی یا کسانی، اینکه چه کسی با نیت خالص و از روی آگاهی جانش را فدای راه خدا کرده، در چارچوب قراردادهای سیاسی و اجتماعی بشری نمی گنجد مگر این که در این میانه نه "حق"، که امتیازی سیاسی و اجتماعی مورد نظر باشد. /ا
*
دیروز بخش های مختلف خبری صدا و سیما، مثل همه رسانه ها، خبر مربوط به سه اقدام تروریستی را پخش کردند؛ انفجار انتحاری علیه زائران مرقد امام موسی کاظم در بغداد، انفجار بمب در راهپیمایی مردم کرکوک و انفجار بمب در استانبول. مقتولان حادثه نخست از شیعیان و دو حادثه دیگر از اهل تسنن بوده اند ولی آن چه مایه تعجب است رویکرد گزینشی صدا و سیما در "شهید" خواندن قربانیان شیعه مذهب حادثه بغداد و "کشته" خواندن قربانیان حوادث کرکوک و استانبول بود! گذشته از این که نه مسوولان صدا و سیما و نه هیچ کس دیگری توانایی و صلاحیت آن را ندارند که تشخیص دهند شهید واقعی، کشته شده فقط در راه "خدا"، چه کسی هست و چه کسی نیست، این رفتار رسانه ای موید آلودگی سیاسی نهادینه شده در صدا و سیماست که هیچ کمکی به انسجام اسلامی و اتحاد ملی هم نمی کند. صدا و سیما اما فلسطینی های سنی مذهب را از این امر مستثنی کرده و کشته شدگان فلسطینی را در هر حال شهید می داند و این البته موید آپارتاید "سیاسی" است نه نافی "آپارتاید مذهبی". ا