اکنون در عالم سیاست نیز دشمنی روحانی تر شده است – بسیار زیرکانه تر، بسیار اندیشیده تر، بسیار نرم رفتارتر. کم و بیش هر طرفی شرطِ ماندگاری خود را در آن می بیند که طرفِ دیگر از پانیفتد. شرط سیاستگریِ بزرگ هم همین است. هر سامان نو آفریده ی سیاسی، مانند یک پادشاهی، به دشمن بیشتر نیاز دارد تا به دوست. در ستیز با دشمنان است که خود را ضروری می یابد؛ در ستیز با دشمنان است که او ضروری می شود ... غروب بتها / نیچه / ترجمه: داریوش آشوری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر