روز خبرنگار بر خبرنگارانی که
با وجود تنگدستی خودشان، از فقر مردم می‌نویسند،
میرزابنویس چوپان‌های دروغ‌گو نشده‌اند و بیانیه و اطلاعیه و اعلامیه‌های آنها را تبدیل به خبر و گزارش نمی‌کنند،
از ارباب زر و زور و تزویر کادو و چشم‌روشنی و کارت هدیه و کیف چرمی و سهم و سهام نمی‌گیرند،
در یکی از بزرگترین زندان‌های روزنامه‌نگاران در جهان، "جشنی حکومتی برای خبرنگار" را معتبر نمی‌دانند که "جشنواره مطبوعات"اش را معتبر بدانند،
درستی خبر و متن و اعدادی را که مخابره می‌کنند بر غرور متعفن «من اشتباه نمی‌کنم که بخواهم اصلاح کنم» ترجیح میدهند،
دغدغه‌شان جان ِ آب و خاک و درخت‌های این سرزمین است و نه زیاد و کم بودن عنایت غاصبان حق مردم،
بنایی برای آرامش و آسایش و امید مردم با آجر دروغ حرّافان نامقدس نمی‌سازند،
آرامش و آسایش و امید مردم را در مسئولیت‌پذیری همگانی دانسته‌اند و ترویج‌اش می‌کنند،
مردم را به رحم و راستگویی تشویق می‌کنند و از نکبت ریا متنفرند،
گزارشگری تحقیقی را به نشستن روی صندلی راحت و پشت میز سالن‌های کنفرانس شیک سازمان و اداره‌های مختلف و ضبط بیانات مدیران ترجیح میدهند،
به اعتبار نفوذ رسانه‌ای، دنبال وام و باج نیستند،
جواب می‌خواهند و باج نمی‌دهند،
چون ابراهیم تبر به بت‌های پوک ولی مقدس جاهلان می‌زنند بدون آنکه انتظار گلستان در آتش داشته باشند،
نه خون‌شورند، نه پوتین‌مال، نه دروغ‌گستر و نه لجن‌ساز،
رنج احضار و بازجویی و زندان و توهین و تهمت را به جان خریده‌اند تا راوی رنج بی‌صداها شوند،
اگر نتوانسته‌اند یا اجازه نداشته‌اند از رنج مردم و برای مردم بنویسند، دست‌کم این نتوانستن را جار زده‌اند،
و شرف خود را معامله نکرده‌اند ...
مبارک باد. ❤️🌹
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر