.
سال ۱۴۰۱ تبدیل شد به آن سالی از سال‌ها که همه به خاطرش خواهیم سپرد؛ هم ما و هم تاریخ!
امیدوارم سال نو، دومین سال سده جدید، سالی پر از برکت برای شما و خانواده محترم و همه کسانی باشد که دوست‌تان دارند؛ پر از خوبی و خوشی برای همه آنهایی که می‌خواهند انسان باشند و شوند، هیزم جهنم کسی نشوند، دست‌کم آزاده باشند.
به اقتضاء این روزها اما "نباید" از کسانی باشیم که از دیگران شاید بخواهند از خوشی عدول کنند؛ به یاد و حرمت کسانی که تا همین شش ماه پیش بین ما بودند و حالا مدتی است به اعتبار بصیرت و عمل باتوم و گلوله، زیر خروارها خاک دارند می‌پوسند. همه اما می‌توانیم در دیدوبازدیدهای روشنی‌بخش و دلگرم‌کننده نوروزی، فقط از "گرانی" گوشت و برنج و میوه و آجیل حرف نزنیم، حتما از "ارزانی" جان‌هایی هم بگوییم که با چند ضربه بی‌رحمانه یا چکاندن ماشه‌ای تا دنیا دنیاست از دست رفتند ... و از اسرایی بگوییم که جرئت "نه" داشتند ... و زیستن در "دایره حقیقت" را قدر بدانیم، تمرین‌اش کنیم و در آن باشیم ... از خدا بخواهیم حال ما را به احسن حال تبدیل کند، از خدا بخواهیم به آن دسته از کسانی که مقدرات ملت دست‌شان هست و در عین حال مثل پزشکانی که نسخه‌های‌شان هیچ حال‌مان را خوب و دل‌مان را خوش نمی‌کند، ولی هنوز به سختی اصرار می‌کنند فقط خودشان نسخه بنویسند، یا فروتنی بدهد یا وسیله‌ای بسازد که پروانه طبابت‌شان بسوزد.
ملت رنجور و ناامید است و وقتی چنین است چیزی به اسم "ایران قوی" اصلا وجود ندارد؛ در یک کشور، فقط یا "ملت" قوی‌اند یا کسانی که ملت را ضعیف کرده‌اند؛ سومی نداریم!
نوروزتان پیروز ...
📷 تصویر: فراز پایانی شعری از جناب سیدعلی صالحی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر