در تنگی قافیه و کوتاهی دست و تردیدهای گلوگیر، دل‌هایی خوش است به بزرگی دل‌هایی، به رنج‌های معنادار؛ رنج‌هایی که معنی می‌شوند، وگرنه ذات رنج که همزاد آدمی‌ست و چه بسیار رنج که بی‌معنی و معنا ... مومن به دنیای بزرگتر ِ بیرون از کادرهای بسته و خطی این دنیا ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر