نیکلای بوخارین (نویسنده) با استالین (رهبر شوروی) دوست بود. وقتی به دستور استالین، اوسیپ ماندلشتام (شاعر) به خاطر شعری علیه رهبر زندانی شد، به استالین نامه نوشت و خواستار آزادی ماندلشتام شد. به او نوشت: «ماندلشتام را آزاد کنید. زیرا زمانه حق را به شاعران می‌دهد.» ... استالین راه آمد، ماندلشتام را بعد از تبعید، آزاد کرد، نکُشت، ولی دستور داد بسیار محدودش کنند. ماندلشتام باز معترض بود. بار دوم که زندانی شد، بازگشتی نبود. با دستور استالین، بوخارین هم اعدام شده بود. ماندلشتام هم از ضعف و گرسنگی مُرد ... همان‌طور که بوخارین پیش‌بینی کرده بود، زمانه حق را به ماندلشتام داد ... ولی او مرده بود، بوخارین هم مرده بود، استالین هم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر