می‌خوام پیشنهاد کنم برید یوتیوب سارینا اسماعیل‌زاده رو ببینید. می‌دونم از بیرون چقدر غم‌انگیز می‌تونه باشه ولی برای من همین چند تا ویدئو پیروزی ساریناست. من الان فکر می‌کنم سارینا دوست منه. خیلی با ویدئوهاش خندیدم. خیلی بامزه و نکته‌سنج و واقعیه. راستش با شونزده سالگی خودم که هیچ با الان خودم هم مقایسه می‌کنم خیلی خیلی از من عاقل‌تر و بی‌عقده‌تر و باحال‌تره. به نظرم مرگ همیشه به چیزهای قبل از خودش معنا میده. حالا به تک‌تک ثانیه‌های ویدئوهای سارینا هم معنا داده. این به نظر من یه گنجه. با سارینا دوست بشید.
[گریه من یکی که بند نمیاد]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر