پدر

رفتم دم در خانه که در را باز کنم؛ پدر پشت در بود با دو دوچرخه آبی روی ترک موتور برای من و رحیم. پدر خندید و ما دوچرخه ها را سوار شدیم. آن قدر دوچرخه ها را این سو و آن سو کوبیدیم که بازوی چرخ های کمکی چندین و چندین بار شکست و باز جوش خورد. دوچرخه سواری را روی همین دوچرخه ها یاد گرفتیم
*
معلم آن یکی کلاسِ دوم از من خواست تا به پدر بگویم تا با مدیر صحبت کند تا من هم بروم توی کلاس او؛ شاگرد زرنگی بودم شاید! من به پدر گفتم که "معلم فلان کلاس با شما کار دارد"! پدر آمد مدرسه و معلوم شد که سوتی داده ام اساسی. نباید مدیر می فهمید که معلم با واسطه از پدر خواسته که کلاس مرا تغییر دهد
*
من و مهدی نشسته بودیم روبروی پدر. هر دو کلاس سوم بودیم. معلم تازگی ها تقسیم دو رقمی به یک رقمی را درس داده بود. از پدر خواستیم که کمک کند. با حوصله همه را برایمان حل کرد! یک بار خارج قسمت را در مقسوم الیه ضرب و با باقیمانده جمع زدم، شد مقسوم. گفتم: "این درست است"! پدر خندید و گفت: یعنی که بقیه درست نبود؟ و "بود"
*
زمستان سرد و گوشه یخ زده حیاط و من و رحیم که سر می خوردیم به شوق کودکانه! رحیم خیلی زمین می خورد. خواستم خودم را بزنم زمین تا ناراحت نشود که این همه زمین می خورد. بالای چشم چپم شکاف برداشت از بوسه ای که لبه دیوار بر آن زد! پدر رساندم به بیمارستان و تا پرستار شش بخیه به آن زد، که هنوز جایش معلوم است، بالای سرم ایستاد
*
عروسی پسر دایی بود در یکی از تالارهای میدان رسالت تهران. پدر وسط مهمانی من و رحیم را برد مغازه ای همان نزدیکی ها و نفری یک مداد فانتزی خرید. چقدر آن مدادها را دوست داشتم
*
دوم دبیرستان را می رفتم که زنجان بخوانم. پدر تا بالای پله ها پشت سرم آمد و گفت: دلم برایتان تنگ می شود ... /ا
*
بعداز ظهرهای تابستان و باغ تَرکان و بازی های کودکانه ما لابلای درخت ها و پدر که می سپرد میوه کال نخورید و من یک بار همان طور که داشتم به سیب کالی گاز می زدم صاف رفتم پیش پدر؛ لو رفته بودم
*
سال را با بوسیدن دست پدر، که عین ماهی لیز می خورد و از لب هایمان دورش می کرد؛ آغاز می کردیم. پدر نمی گذاشت به این راحتی ها دستش را بوس کنیم
*
پدر، فردا یک سال می شود، که دیگر با گفتن از خاطرات قدیم و ندیم ها، ما را مهمان شوق پدرانه اش نمی کند. فردا سال می گردد در نبود پدر

عکس: پدر در سال های جوانی