اگر همین
الان در مجلس خبرگان رأیگیری شود، ابراهیم رئیسی برای رهبری برگزیده خواهد شد.
ترکیب مجلس خبرگان به مدد نظارت استصوابی طوری حاصل آمده که میتوان تمامی مقدمات
انتقال موروثی قدرت را (نه موروثی خونی، که موروثی سیاسی/عقیدتی) فراهمشده دانست.
رئیسی طی سه سال گذشته که از قوهقضاییه عازم صدارت بر یکی از متمولترین نهادهای
مذهبی/اقتصادی شده، تا اکنون که بر صدر قوه قضاییه نشسته، مورد وثوق آیتالله
خامنهای، جبهه اصولگرایان و نیروهای حزباللهی بوده است. ایران هنوز آنچنان کشوری
است که نظر رهبری ِ حاضر، بر تعیین رهبری آینده نقشی مهم دارد البته شاید نه
آنچنان پرقدرت که در خرداد 68، اعلام نظر مرحوم آیتالله خمینی توسط مرحوم رفسنجانی،
مسیر تاریخ کشور را دستکم برای سه دهه بعد، تحت تاثیری مهم قرار داد.
اما یک
گره بزرگ در کار است؛ افکار عمومی هنوز برای پذیرش رهبری «ابراهیم رئیسی» آمادگی
ندارد و این در حالیکه نظام در مواجههای جدی و عریانتر از همیشه با آمریکا قرار
دارد، مهمتر از همیشه است.
رئیسی
در انتخابات دو سال قبل شکست خورده، منسوب آیتالله علمالهداست که رادیکال است و
در سیاست خارجی، مواضعی دارد که به تشدید فشارهای بینالمللی منجر میشود.
البته
این گره با همان مدلی که گره رئیسجمهوری شدن احمدینژاد در 14 سال قبل باز شد،
بازشدنی است!
آن
مُدل چه بود؟
برکشیدن
احمدینژاد از کنج دانشگاه علموصنعت، حتی با وجود سابقه و پرونده مبهم دوره
استانداریاش در اردبیل، سپردن شهرداری
تهران به او که از دعوای اعضای اصلاحطلب شورای شهر تهران ضربه دیده بود و همزمان
ایجاد موج گسترده رسانهای برای تبلیغ اقدامات او، راه شناخته شدن او را هموار کرد
آنگونه که شورای نگهبان توانست در برابر شبهه «رجل سیاسی» بودن یا نبودن احمدینژاد
در تایید صلاحیتاش برای انتخابات ریاستجمهوری، به اقدامات و حضور دو سال گذشته
احمدینژاد تکیه کند. در این حین احمدینژاد به توزیع پول بین دستجات مذهبی و تشکیلات
سیاسی-اجتماعی همفکر اقدام کرده بود.
آن موج
رسانهای چنان پرهیاهو بود که بعدتر، سخنگوی دولت خاتمی (عبدالله رمضانزاده) گفت:
«روزی آقای احمدینژاد که شهردار تهران بودند پل عابر پیاده برقی میدان هفتتیر را
افتتاح کردند که حدود ۴۰ میلیون تومان در یک مدت زمان طولانی صورت گرفت که البته
همین هم نیازمند انجام تحقیق و تفحص است و همان روز آقای دکتر عارف کارخانه توربینسازی
نیروگاههای ما را در کرج با هزینهای بالغ بر ۲۰۰ میلیارد تومان افتتاح کردند و ایران
به جمع ۱۰ کشور صاحب این فناوری پیوست ولی صدا و سیما از پل عابر پیاده ۴۰ میلیون
تومانی شهردار احمدی نژاد ۱۵ دقیقه در ۵ بخش خبری پخش کرد و پروژه ۲۰۰ میلیارد
تومانی را که معاون اول رییس جمهوری افتتاح کرد در ۴۵ ثانیه و در ۴ بخش خبری پوشش
داد.»
حالا
مقدمات شبیهسازی و تکرار آن مُدل فراهم است:
▫️
اوضاع اقتصادی تحت مدیریت «رقیب» انتخاباتی ابراهیم رئیسی بسیار ناخوشایند است
▫️
فساد به طرز بیسابقهای شیوع پیدا کرده است؛ رئیسی در جایگاه رئیس قوهقضاییه، بیواسطه
مجال بیهمتایی برای اجرای مانورهای ضدفساد دارد. او حتی پنج ماه زودتر از موعد
تمام شدن دوره 10 ساله ریاست آیتالله آملی لاریجانی، بر صدر این قوه نشست؛ اقدامی
کاملا بیسابقه؛ گو این پنج ماه نقش مهمی در تعیین تاریخ کشور برای دهههای بعدی
دارد،
▫️ بخش
سیاسی صداوسیما همچنان بر همان مدار سابق است و همه تدارکات گسترده فنی و انسانی
خود را برای «برجسته کردن خدمات آیتالله سید ابراهیم رئیسی» به کار خواهد گرفت،
▫️ خود
رئیسی طی سه سال گذشته، تلاش بیسابقهای برای گسترش تشکیلات اداری آستان قدس رضوی
در تمامی استانها و شهرهای بزرگ به انجام رسانده (قبلا اینجا + درباره آن نوشتم).
متولی بعدی و میراثدار این تشکیلات نو و سراسری آستان قدس رضوی، در بدترین حالت
هم از «رقبا» و مخالفان رئیسی نخواهد بود.
اما
همزمان سه مانع جدی سر راه توفیق این شبیهسازی و برکشیدن رئیسی به جایگاه رهبری
وجود دارد:
▫️
انحصار رسانه به طور بیسابقهای از دست رسانههای کلاسیک، رسمی و تحت کنترل خارج
شده است،
▫️ حسن
روحانی، آرامش، نجابت و سکوت محمد خاتمی را ندارد که در برابر برکشیدن احمدینژاد
بیعمل بود. نزدیک شدن موعد برگزاری انتخابات مجلس (اسفند 98)، بیشترین پردههای
مصلحت را فروخواهد انداخت و جنگ قدرت را جلوهای بیسابقه خواهد بخشید،
▫️
اولویت تامین معیشت مردم، فراتر از رسیدگی به پروندههای فساد است. اگر مانورهای
ضدفساد اثر عینی روی معیشت و تامین روزانه زندگی مردم نداشته باشد - در حالی که بیماری ساختاری اقتصاد کشور و
فشارهای بینالمللی (که امثال رئیسی این فشارها را «قدر» میدانند) آینده را تیرهتر
مینُماید - این مدلسازی به دیوار سخت خواهد خورد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر