🎪 پرده اول:
اسفند 93، حدود 9 ماه بعد از شروع قدرت‌نمایی خیره‌کننده داعش در عراق و شام، با
مشاهده تغییراتی که لااقل در نوع مواجهه کاربران شبکه‌های اجتماعی و بلاگستان با
مسائل منطقه رخ داده بود، یادداشت کوتاهی نوشتم؛ دقیقا 105 کلمه!
همه
متن آن یادداشت این بود:
داعش اما
خوب است! با آمدن داعش، حلقه محاصره بشار اسدِ جلاد شل‌تر شد؛ این را حتّی در شبکه‌های
اجتماعی و وبلاگ‌ها هم به راحتی می‌توان حس کرد. با آمدن داعش، مسئله حضور نظامی ایران
در عراق و سوریه تا حد بسیار زیادی از فشار افکار عمومی داخلی و منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای
رها شد. با آمدن داعش، امکان قرابت ایران و آمریکا بیشتر مهیا شد ... هر کسی
آوردش، فکر اینجاهایش را نکرده بود؛ این طوری باور کرده‌ایم ... همین سه فقره در
مزایای داعش کافی است؛ جان‌های بر باد رفته را چکار؟ پ.ن: داعش بر خلاف بشار اسد، فیلم جنایت‌هایش
را منتشر می‌کند.
در
واکنش، چند برابر حجم این یادداشت، توهین و ناسزا بود که روانه شد با این بهانه که
این متن، حمایت از داعش است! همان موقع هم نوشتم که «در شعور این جماعت که فضولات
برخی به عنوان کامنت هست، همین بس که اگر منجمد نبودند، می‌توانستند ادعا کنند:
عدو شده سبب خیر به لطف خدا و تدبیر ما! ما از زحمت، رحمت ساخته‌ایم!»
🎪 پرده دوم:
از فرمانده کل سپاه، اخیرا سخنانی در شبکه خبر پخش شده که در آن آمده:
«معلوم
نبود در نطفه خفه کردن داعش به صلاح باشد. همین شکل‌گیری داعش و اتفاقاتی که ظرف
چهار-پنج سال اخیر در منطقه رخ داد، در واقع خود این جنگ با داعش پیامدهایی داشت؛
باعث سازماندهی جبهه مقاومت و سازماندهی مردم منطقه، در سوریه و عراق، شد، نیروهایی
از کشورهایی دیگر به جنگ با داعش آمدند و جبهه مقاومت را توسعه دادند ...»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر