معاويه
نامه‌اى به حضور امام حسین علیه‌السلام ارسال کرد و در آن نوشت: «اما بعد، از شما
گزارش‌هايى به من مى‌رسد كه چنانچه درست باشد، هرگز سزاوار نيست به شما نسبت داده
شود، و من تو را از اين امر بر حذر مى‌دارم ... بدان هر موقع كه بر ضد من اقدام
كنى، من نيز تو را انكار خواهم كرد و از هر راهى به من حمله آوريد، از همان راه تو
را هدف حمله خود قرار خواهم داد. از اين رو از ايجاد اختلاف و آشوب در ميان اين
امت بپرهيز ... درباره خودت و دين و امت
محمد صلی‌الله علیه و آله بينديش و از فتنه‌ها اجتناب كن و به گفتار سفها و مردم
جاهلى كه فتنه و آشوب را دوست مى‌دارند گوش مدار.»
امام
در پاسخ نوشت: « ... رفتارت آن چنان وحشيانه و ناهنجار است كه گويى اصلا از اين
امت نيستى و اين امت را با تو ربطى نيست ... آگاه باش كه كشانيدن اين مردم به فتنه
و فساد، خود بزرگترين گناه و سرپيچى از اوامر الهى است و من فتنه‌اى را بزرگتر از
اين كه تو بر اين مردم حكومت كنى نمى‌بينم و بزرگترين وظيفه‌اى كه در برابر دين و
امت محمد صلی‌الله علیه و آله دارم اين است كه كار تو را آشكار كنم. پس اگر چنين
كردم نزديكى به خداست و اگر قصور كنم، از كوتاهى و قصور خود در پيشگاه الهى
استغفار، و استمداد مى‌كنم كه مرا ارشاد و رهبرى فرمايد تا در كار و مهم خود موفق
گردم.»
📝 متن نامه‌ها: +
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر