چرا پل‌ها فورا درست نمی‌شود؟

وزیر امورخارجه در آمریکا گفته که «(بعد از برجام) هیچ بانک بزرگ اروپایی با ایران همکاری نکرده است».

این یک واقعیت است: گشایشی که بعد از برجام مورد انتظار بسیاری بود، رخ نداد. البته اتفاق‌های مهم بسیار دیگری رخ داد که در کنار آوار وسیع و پرحجم برجای مانده از دولت احمدی‌نژاد، به چشم بسیاری نیامد و بسیاری نیز نخواستند به چشم‌شان بیاید. اجرایی شدن برجام به نیمه دوم عمر دولت حسن روحانی کشیده شد و این در کشوری که بلافاصله بعد از کسی چون سیدمحمد خاتمی، شاهد سربرآوردن کسی چون محمود احمدی‌نژاد بوده، اصلا خبر خوب و امیدوارکننده‌ای برای مشتاقان سرمایه‌گذاری در ایران نبود. خاتمی و احمدی‌نژاد دو فلسفه کاملا متضاد در مواجهه با جهان پیرامون خود داشتند؛ اگر یکی از گفت‌و‌گو و مدارا می‌گفت و اقتدار را بر قدرت ترجیح ‌می‌داد، دیگری از مدیریت بر جهان سخن می‌گفت، زبان تلخ و گاه بی‌حیایی داشت و مدام از ماورایی که معلوم نبود جز خودش، دست چند نفر دیگر به آن می‌رسد، نشانه می‌داد. این برای دنیا در مواجهه با ایران، یعنی سردرگمی؛ یعنی "فعلا دست نگه‌دار"!

همه این‌ها در کنار این مهم که رییس‌جمهوری در ایران، حتی برای کنترل اقتصاد هم محدودیت‌های بی‌شمار دارد (چه رسد به سیاست خارجی و امور نظامی) و این که از قضا، "نظام" روی خوش‌تری به محمود احمدی‌نژاد نشان داد، دنیا را با این پرسش روبرو می‌کند که از کجا معلوم رییس‌جمهوری بعد، حسن روحانی باشد و یا لااقل، کسی مثل احمدی‌نژاد نباشد؟ بر این پایه، چرا باید ناگهان همه پل‌های نابود شده را به فوریت درست کنند و راه سرمایه‌ها را به سوی ایران هموار سازند؟ به این‌ها قطعی نبودن شکست ترامپ را هم باید اضافه کرد که قول پاره کردن برجام داده. شلیک موشک عبری‌نویس شده هم، تلاشی بود برای یادآوری این نکته که اگر احمدی‌نژادِ پاک‌کننده‌ی اسراییل از نقشه نیست، روح او روی این موشک‌ها سوار است. این پیام تلخی بود برای کسانی که گمان کرده بودند دوران روحانی، دورانی دیگر است! اگر کسانی این روزها از نافرجام بودن برجام شکایت کنند، انصاف حکم می‌کند در سابقه‌شان شادمانی از "موشک عبری‌نویس شده" نباشد!

شترسواری دولا دولا اگر بد است، باید برای هر دو طرف بد باشد.

واقعیت این است که چشم اسفندیار ما، اقتصاد علیل و موریانه‌های فساد است و مردمی که سال‌هاست از خاتمی به احمدی‌نژاد و از احمدی‌نژاد به روحانی می‌رسند، با 3 دنیای متفاوت، تا مگر گم‌شده خود را پیدا کنند و نمی‌کنند!