ترجیح میدهم
گلدانی باشم
روی تراس خانه تو
تا آدمی توی خانهی خودم
گلدانی
که دستهای تو
برگهایش را نوازش میدهند
تا آدمی که نمیداند سرنوشت دستهای بلاتکلیفش چه میشود
ترجیح میدادم
گلدانی باشم
هر روز ببینمت و جوانه بزنم
اما
این تناسخ را من انتخاب نکردهام
اینجا
به گلدانی توی خانه تو فکر میکنم
و توی خانه خودم
زرد می شوم ...
.
.
هومن محمدکرمی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر