در طول سال‌های نه چندان دور گذشته، بسیاری از سیاست‌های کلان
و خرد کشور، مورد نقد و انتقاد جدی بوده است؛ از مواجهه غیرضروری با هولوکاست گرفته
تا بی‌اثر دانستن تحریم‌ها، از اجرای هدفمند کردن یارانه‌ها گرفته تا اساس در اختیار
داشتن انرژی هسته‌ای و روند مذاکرات در دوره سعید جلیلی، از هزینه‌های بی‌گزارش در منطقه تا بی‌اعتنایی به منابع آب کشور ... بارها و بارها منتقدان و مخالفان به
فتنه‌گری و زبونی و حقارت و نادانی و تکرار حرفهای دشمن متهم شدند؛ بارها و بارها منزوی
شدند و نقد تبدیل شد به کار «شجاعان»، به کاری همزادِ «لکنت».
ولی این بار اتفاق نو
و خوبی افتاده؛ مقام رهبری در مواجهه با نقد و مخالفت‌ها با بیانیه لوزان گفته:
«مسئولان باید منتقدین شاخص مذاکرات را دعوت کنند و با آنان صحبت کنند؛ اگر در مطالب
آنان، نکته‌ای بود، از آن برای پیشبرد بهتر مذاکرات، استفاده کنند و اگر نکته‌ای هم
نبود، آنان را قانع کنند.»
این رویه کاش که تکثیر شود؛ «دعوت و صحبت و اقناع»، منتقدان
خودی و ناخودی نشوند ... کاش عطف‌‌به‌ماسبق شدن‌اش هم سودی برای مردم داشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر