۱۳۹۲ آذر ۱۸, دوشنبه

نامه‌ی چهل و هفتم


11 آبان
سلامْ عزیز، سلامْ هدهد صبا
گفت: «حیف است طائری چون تو در خاکدان غم»، و گفت: «می‌بینمت عیان و دعا می‌فرستمت»، و از هاتف غیب به مژده گفت: «با درد صبر کن که دوا می‌فرستمت».
گفته بودم که وقت استیصال همه دنبال نشانه می‌گردم؛ از حافظ، و از کلمه‌های خدا
حالا یک نفس عمیق؛ نشانه‌ها قطار قطار ...
تو بیش از اینهایی. 
.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر