روزنامه
رسالت در واکنش به این صحبت حسن روحانی که گفته «دولت با یک خزانه خالی و انبوه
بدهکاری روبهرو است»، نوشته: «بر اساس کدامیک از اصول مسلم تامین منافع ملی باید
به طرف غربی تفهیم کرد که تحریمها اثر گذار بوده؟ ... مگر آمریکاییها به دنبال
این نبودند که به خیال خام خود ایران را با “زانوان خونین” پای میز مذاکره
بکشانند؟ ... مردم عادی هم در معاشرتهای روزانه خود میدانند وقتی میخواهند جنسی
را بخرند خود را زیاد طالب و خواهان نشان ندهند. وضعیت جیبشان را پیش هر کس و ناکس
بازگو نکنند ... پس چرا دولتمردان ما به جای تکیه بر اقتدار کشور مرتب دم از ضعف و
مشکل می زنند؟»(+)
.
اگر
نگوییم: «ورشکستگی»، به راحتی میتوان گفت اوضاع «وخیم» اقتصاد کشور چیزی نیست که
با گفتن یا نگفتن حسن روحانی لو برود یا لو نرود. فقط کبک این توانایی را دارد که
زیر برف نبیند و گمان کند دیگران هم به همان اندازه ابله هستند که نبینند (طبیعتاً کبکِ این طوری را راحتتر شکار میکنند). روزنامه رسالت البته شأن دیپلماسی را
نیز، همشأن خرید معمول بازار میداند، جایی که فروشنده به طور دقیق نمیداند
واقعا اوضاع مالی خریدار چگونه هست؛ هر چند فروشنده زیرک از کلمه به کلمه حرفهای
مشتری، و حتی از طرز لباس پوشیدن و لهجه و کلاس همراهان خریدار برای خودش میتواند اطلاعات بسازد. در دنیایی که مهمترین آمار و شاخصهای
اقتصادی در دسترس همگان است، روزنامهها و شبکههای اجتماعی و خبری مدام از اوضاع اقتصادی مینویسند و حتی
رئیسجمهور قبلی و مورد حمایت روزنامه رسالت هم بارها از تاثیر تحریمها در اواخر
دوران سیاه ریاست خود خبر میداد، این انتقاد روزنامه رسالت، از جمله میتواند دوباره
ناشی از توهم مفرط و همسان پنداشتن سطح درک خود با سطح درک طرف خارجی مذاکره باشد یا که موش دواندن در کار دولت تازه؛ شاید هم انتشار اظهارات و گزارشهای «صادقانه» از اوضاع اقتصادی، جلوهی
قهرمانانهی نرمشهای اخیر را مخدوش میکند و این البته که مطلوب امثال «رسالت» نیست.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر