خارج از دایره تصوّر

اگر نخواهیم بگوییم که اینک اوضاع اقتصاد ممکلت از کنترل خارج شده، اما به راحتی، همه می پذیریم که بخشی از شرایط فعلی، خارج از دایره «تصور» و «پیش بینی» بزرگان نظام بوده است.
.

تا کمتر از یک سال پیش، تصور «وحشیانه» خوانده شدن تحریم‌ها توسط مقام رهبری بسیار دشوار می‌نمود. این نحوه توصیف تحریم ها که در سفر اخیر رهبری به خراسان شمالی بیان شد، انتقاد با لحنی بی‌سابقه از تحریم‌های اخیر بود. طی همه سال‌های گذشته، دستگاه معظم رسانه‌ای رسمی جمهوری اسلامی، تحریم ها را عموما مایه زحمت خود تحریم‌کنندگان و باعث توسعه کشور به مردم معرفی می کرد اما وقتی در این ماه‌های اخیر، پای تحریم های بانکی به میان آمد، و در نهایت پول ملی مقابل چشمان عامه مردم با سرعتی کم سابقه به یکی از بی‌ارزش‌ترین پول های دنیا تبدیل شد، و کشور به طور همه فهم‌تری دچار خسارتی بزرگ در زمانی کوتاه شد، دیگر سخن گفتن از سجایای تحریم دشوار شد و لابد از همین رو بود که احمدی نژاد، مدعی کاغذپاره بودن قطعنامه‌های ضد جمهوری اسلامی و پارگی قطعنامه‌دان غرب از کثرت قطعنامه، و البته پایان عصر اثرگذاری تحریم‌ها، وقتی با نفی اثر تحریم‌ها از سوی رییس مجلس مواجه شد، سخن او را با طعنه‌ای سنگین رد کرد. اوضاع تا بدان حد خارج از دایره پیش‌بینی و تصور مقامات عالرتبه می نماید، که تنها یک ماه بعد از رد احتمال دلار 3000 تومانی توسط رئیس دولت (در نیمه شهریور)، دلار به راحتی به 3000 تومان، و بلکه بیشتر، سلام کرد! سال گذشته نیز وقتی رییس کل بانک مرکزی صحبت شعب ابی طالب را پیش کشید، مقام رهبری ضمن رد آن، از شرایط بدر و خیبر، دو غزوه ای که پیروزی مسلمانان صدر اسلام را در پی داشت، سخن گفت. اینک اما شیرین سخن‌ترین مقام عالیرتبه در دفاع از تحریم‌ها، یعنی سردار نقدی، که تا همین شش ماه قبل خواسته بود مردم برای افزایش تحریم‌ها دعا کنند، می گوید که شرایط ما از شعب ابی طالب بهتر است چه آن که در شعب ابی‌طالب، حتی علف رویش نمی‌کرد! کسانی که نقل قول‌های تاریخی را به یاد می سپارند، وقتی پای «علف» در سیاست به میان می‌آید دشوار است گفته مرحوم ذوالفقار علی بوتو، رئیس جمهوری اسلامی پاکستان را در سی و چند سال قبل فراموش کنند که گفته بود: «ما حاضریم علف بخوریم اما بمب اتمی داشته باشیم.»!

در این میانه کسانی به مدیریت نادرست امور اقتصادی می‌پردازند که اثر تحریم‌ها را دو چندان کرده و البته دولت، به عنوان مخاطب این اتهام، نمی خواهد آن را بپذیرد؛ یعنی همان دولتی که اثر تحریم‌ها را با حماسه‌سرایی رد می کرد! اصرار بر اشکالات جدی مدیریت اقتصادی دولت، احتمالا به زودی پای غزوه «اُحد» را نیز به منازعات سیاسی باز خواهد کرد؛ همان غزوه ای که عده ای از سپاهیان اسلام، به خیال غنیمت، گردنه احد را رها کردند و دشمن از همانجا و از پشت سر بر آنها تاخت و جنگ را برد!

.

.

.