چوب لباسی

کوثر شیخی

.

سال ها پیش، توی آن مهمانی حواسم به چوب لباسی روی دیوار نبود تا این که آمدی و پالتوت را آویزان کردی رویش. مانتوم را آویزان کردم کنارش. شانه هایش چسبیده بود به هم.

امروز که در را باز می کنی و می گویی زود بر می گردی، یک نخ از لباس آبی ام چسبیده به شلوار مشکی ات. نمی گویم و می گذارم خداحافظی کنی و بروی بیرون.

*

همشهری داستان / اردیبهشت 90
.
.
.