اگر غلیان دوباره حس پیامبرانگی احمدی نژاد را در بخش هایی از متن نامه تبریکش به رییس جمهور جدید آمریکا، در نظر نگیریم، یا با توجه به سابقه روابط ایران – آمریکا لااقل آن را طبیعی تلقی کنیم، احمدی نژاد، به نظر من، یکی از بهترین کارهای عمر خود را با تبریک انتخاب اوباما انجام داد. آن چنان که امیدوارم این نامه تبدیل به چماقی روی سر اوباما توسط رقبا و دشمنانش نشود، همچنین آرزو می کنم اوباما با پاسخی در خور تبریک احمدی نژاد را ارج نهد تا که شاید دری به روی روابط دوستانه دو کشور باز شود. دنیا با ایران و آمریکایی که دوست یکدیگراند، و هیچکدام طرف مقابل را شیطان و محور شر نمی دانند، دنیای بهتری برای زندگی خواهد بود. کاش نه در ایران و نه در آمریکا، دشمنی با طرف مقابل، بهانه "کسب روزی در وادی سیاسی" برای کسی نبود! /ا
بعید میدونم همچین اتفاقی بیفته!
پاسخحذفبرخلاف ایران، سیاست آمریکا انقدر هردنبیل نیست که با عوض شدن یه نفر، 180 درجه تغییر کنه.
چقدر خوب ميشد همه مشکلات دنيا به همين راحتي حل ميشد؟ چه دنياي گل و بلبلي ميشد. به نظر شما تا وقتي ايران به برنامه مشکوک هسته‌اي خود ادامه مي‌دهد، قطعنامه‌هاي سازمان ملل را به هيچ مي انگارد و از گروهکهاي مسلح در لبنان و عراق عليه منافع امريکا استفاده مي‌کند، امريکا مي‌تواند به صرف نوشتن يک نامه از طرف رئيس چمهور ايران دست دوستي به سمت ايران دراز کند؟ اگر اين اتفاق بيفتد آنگاه بايد دنبال دو عدد گوش دراز در پس کله سران امريکا بگرديم.
پاسخحذفبی تردید چنین نیست که با یکی دو نامه همه مشکلات حل شود؛ کسی آیا چنین انتظاری دارد؟ ولی باید از جایی شروع شود این آب شدن یخ ها که بیشتر به ضرر مردم ایران بوده
پاسخحذفبله بايد از چائي شروع شود ولي از کجا؟ با نامه نگاري قطعاً مشکلي حل نمي‌شود. اقدامات عملي بسياري بايد صورت گيرد تا مقدمات دوستي فراهم شود. فرضاً همانطور که دولت کلينتون از بابت کودتاي 28 مرداد عذرخواهي کرد، ايران هم مي‌تواند بابت گروگانگيري سفارت امريکا عذرخواهي رسمي نمايد. اين يک اقدام عملي (هر چند کوچک) است. ولي تا وقتي هر سال مراسم بزرگداشت براي اين واقعه نفرت‌انگيز (از ديد امريکائيها) برگزار مي‌شود نمي توان دم از دوستي زد. اگر احمدي‌نژاد نامه مي‌نويسد براي اين نيست که طالب دوستي و محبت است (که اگر بود در رفتارش خلاف اين را نشان ميداد) او فقط مي خواهد مشکلات خودش (از جمله مشکل هسته‌اي) را از طريق يک رابطه محدود با امريکا حل کند و امريکائيها آنقدر ساده لوح نيستند که اين را نفهمند
پاسخحذفکاملا" با نظر شما موافقم... هرچند در خفقان فعلی آرزوی محالی است.
پاسخحذفبعضی دوستان انگار در یک دنیای شخصی سیر میکنند. ای کاش پلنگ ها و غزال ها هم میتونستند مثل کارتون دیزنی دست در گردن هم بندازن و شعر بخونن و برقصند!
پاسخحذفدر دنیای واقعی دوست عزیز، غزال ها شکار پلنگ ها هستند و آمریکا (و آقای اوباما) به ایران به عنوان یک خطر بالقوه برای متحدانش نگاه میکنه. من از همین الان تا آخرش رو برای شما میخونم:
اوباما در نامه ای تهدید آمیز خواستار توقف غنی سازی و حمایت ایران از تروریزم میشه. در مقابل احمدی نژاد به گوانتانامو اشاره کرده و با بیان اینکه ملت ها در مقابل زورگو ها مقاومت میکنند خواستار اخراج اسراییلی ها از سرزمین مقدس و خروج آمریکایی ها از عراق میشه و این داستان همچنان ادامه دارد... منتها دودش مثل همیشه تو چشم ملت بیچاره ایران میره.