از بس که داغیم

نمی دانید چقدر خوشحالم که ناله و ضجه برای گرد مرگی که کارخانه سرب و روی، رویِ شهر زنجان و روستاهای اطرافش می پاشد حالا از صفحات "پیام زنجان" و شکواییه های روستاییان صدمه دیده فراتر رفته و می شود سراغ غمی این چنین سنگین را در جلسات شورای شهر زنجان هم گرفت. خیلی دیر است اما؛ سرب حالا باید ریه های خیلی از ماها را درنوردیده باشد. پولِ کثیف که فیلتر نمی خواهد، بگذار خس خس سینه خفه کند همسایه های این کارخانه را، تراز مالیه کارخانه مثبت باشد؛ کفایت می کند. آقای راشاد، عضور شورای شهر گفته که: "متاسفانه روز سی شهريور ماه سال جاري در نخستين ساعات بامداد، فيلترها و دودكش‌هاي اين كارخانه را باز کردند و اين مسئله دوباره موجب آلودگي شديد هواي شهر شد ... متاسفانه مسوولان نيز هيچ گونه توجهي به مقوله آلايندگي سرب و روي نظير ايجاد انواع بيماري‌هاي سرطان‌زا، آلرژي و آسم ندارند چرا كه اغلب اين مسوولان غيربومي بوده و در آينده از زنجان خواهند رفت ... رسانه ها بايد با مطرح كردن مشكلات اين كارخانه، تاريخ مرگ شهر زنجان را نيز اعلام کنند تا در نهايت خيال مسوولان استان و كارخانه سرب و روي راحت شود چرا كه ديگر كسي قادر به پيگيري و حل اين موضوع نيست.... زندگي چهارصد هزار نفر در شهر زنجان به ويژه افرادي كه در منطقه شرقي شهر زندگي مي كنند در خطر است اما متاسفانه كسي حاضر به پاسخگويي نيست و به نظر من عمر و زندگي مردم هيچ ارزشي به حال برخي افراد ندارد" ... غم انگیز است، نه؟! ... آقای راشاد! اما خودمانیم؛ شاید که زنجان تا حالا مرده باشد، از بس که داغیم، بی خبریم! /ا