اول) همزمان با این‌که شهرداری و سازمان‌های دولتی همچنان اصرار دارند همین آب ِ کم را پای آبیاری بیهوده چمن‌ها در سطح شهر و محوطه ساختمان‌های دولتی (حتی وسط روز گرم تابستان (که بیشتر ِ آب بخار می‌شود)) هدر دهند، مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای استان زنجان (اسماعیل افشاری) گفته که «تأمین آب آشامیدنی استان تنها به تکمیل سدها بستگی دارد.»
او به تامین "آب شرب" اشاره می‌کند؛ نه بیشتر! یعنی اولین و مهم‌ترین وظیفه نهادهای تامین و مدیریت منابع آب کشور. اینجا سخن از تامین آب کشاورزی و صنعت نیست! "تنها" یک چاره هم سراغ دارد و "آدرس" می‌دهد؛ تکمیل سدها!
مردم به سختی جدّی بودن بحران آب را باور و درباره آن تأمل و تدبیر می‌کنند وقتی سازمان‌های دولتی هنوز روزانه هزاران لیتر آب را صرف آبیاری چمن در معابر عمومی و ساختمان‌های اداری می‌کنند که نه سایه‌ای دارد و نه به تمیزی هوا (مثل درختان) کمک می‌کند.
حالا به این "مصیبت" (در معنای واقعی آن)، اگر مصیبت کمبود اعتبار برای تکمیل سدهای نیمه‌کاره و انتقادهای گسترده زیست‌محیطی به مطالعات و ساختمان این سدها را هم اضافه کنید، بی‌تردید به در پیش بودن روزهای "سیاه‌تر" اعتراف خواهید کرد؛ در روزگاری که برخی بخش‌های مختلف مدیریت منابع آب، هنوز معنی "بحران آب" را درک نکرده یا نپذیرفته‌اند و مشغول هدر دادن منابع محدود آب‌اند!
دوم) مرکز آمار ایران اعلام کرده که استان هرمزگان با نرخ بیکاری بالای ۱۵ درصد بیشترین شمار بیکاران را در کشور دارد. این در حالی‌ست که حدود یک سوم نفت "جهان" از زیر پای هرمزگان (خلیج فارس) عبور می‌کند و این استان با ۹۰۰ کیلومتر مرز آبی و جزایر مهمی (چون کیش، قشم (بزرگترین جزیره خلیج فارس)، هرمز و ابوموسی و ...)، سرشار از توانایی‌های بالقوه در زمینه انرژی، تجارت دریایی و گردشگری، طولانی‌ترین مرز آبی کشور را در اختیار دارد.
رساندن چنین استانی به صدر جدول بالاترین نرخ بیکاری در کشور، کار هر سیستمی نیست!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر