یاد و باد

 

.

باد بود و صدای مسحورکننده چکاوک‌های کاکلی ... یادم آمده بود از «آن کسی که بار اول گفته بود این باد است که می‌برد، لابد پیچش مو، و لابد نفس‌های حبس شده توی طرّه گیسوان را ندیده بود» و «باد می‌آید، باد یاد موهای تو را آورده» و «باد بهانه‌ای جز گیسوی تو ندارد» ...