فرانسیس فوکویاما تبدیل نشدن آرژانتین به "کانادای آمریکای جنوبی" را بر خلاف شاخص‌های امیدوارکننده تا اوایل قرن بیستم ناشی از "تصمیم‌های غلط نخبگان آن در مقاطع حساس تاریخی" می‌داند و از آن جمله به اصرار به "ناسیونالیسم اقتصادی" و به عنوان نمونه اصرار به تولید خودروی ملّی بدون ِ بازار بین‌المللی (به اسم دی تلا منجر) اشاره می‌کند که سرمایه عظیمی از کشور صرف آن شد.
آنچه اینجا "ناسیونالیسم اقتصادی" خوانده شده قریب معنای همان "خودکفایی" یا "خود اتکایی" است که منجر به قربانی کردن منابع عظیمی از سرمایه‌های کشور زیر پای حمایت از صنایع داخلی "فاقد قدرت رقابت" می‌شود. جایی که با "نظارت استصوابی تجاری" راه محصولات استاندارد و باکیفیت را بر مردم می‌بندند تا کیسه‌های‌شان از محل امثال ایران‌خودرو و سایپا پر شود و بعد طوری وانمود می‌کنند که انگار قرار بود اتفاقی دیگر و معجزه‌ای نامأنوس به وقوع بپیوندد!
📚 برای مطالعه رجوع کنید به کتاب "نظم و زوال سیاسی"، صفحات، 283، 285 و 396
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر