«رئیس جمهور یک کشور بزرگ اروپایی آنقدر قبح موضوعات فرهنگی
در کشورش شکسته شده که همسر ندارد ولی با معشوقه خود در کاخ زندگی کرده و حتی از مسئولان
دیگر کشورها نیز استقبال می‌کند. حالا اینها کشورهایی هستند که ما را به سوی خود فرا
می‌خوانند و برخی در کشور فکر می‌کنند که ما منزوی شده‌ایم و اگر می‌خواهیم از انزوا
خارج شویم باید با این کشورها رابطه برقرار کنیم.»
اگر روزگار "جبهه حمله به دیپلماسی" خوب بود، برای
تحریک افکار عمومی تا به این جا پیش نمی‌آمد؛ این‌که رییس‌جمهوری مثلا فرانسه چنین
است و چنان! صاحبان چنین دیدگاه‌هایی بدشان نمی‌‌آید برای سرپوش گذاشتن بر نرمش‌شان
در برابر آمریکا (که تا 4 سال پیش محال نشان داده بودند)، از این قاعده‌ها پرده‌برداری
کنند؛ همین مانده که برای رهبران کشورها از اداره اماکن و دایره امنیت اخلاقی ناجا
استعلام بگیرند! انگار روسای جمهوری همه ملت‌ها را باید خودشان تایید صلاحیت کنند!
با این همه اگر بدانید گوینده این حرف‌ها کسی نیست جز سردار قاسم سلیمانی، حق دارید
قدری تعجب کنید. این درست است که سردارها خیلی درباره همه چیز حرف می‌زنند ولی درست
یا غلط، از کسی مثل سردار سلیمانی، انتظار بیشتری می‌رود. شاید اگر کسی او را به یاد
ماجرای "پوتین - آلینا كابائوا" بیاندازد، بهانه‌های بهتری برای شلیک به
دیپلماسی و دولت روحانی جور کند. حتی اگر "پوتین - آلینا كابائوا" شایعه
باشد، شرط عقل، حکم به احتیاط و شرط انصاف حکم به استاندارد یکسان می‌دهد. بالاخره
پوتین در سوریه، بر گردن خط مقاومت حق بسیاری دارد، تا پایگاه همدان هم طیاره‌های بمب‌اندازش
می‌آیند و می‌روند. نمی‌شود هم از یاد "آلینا كابائوا" عدول کرد و
اولاندِ تنها را توی سر دیپلماسی کوبید.
مردم می‌دانند این چیزها را.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر