نگهبان ِ انقلابی

سخنگوی شورای نگهبان که اواخر دی‌ماه گذشته در آستانه اعلام نتایج اولیه بررسی صلاحیت‌ها استعفا کرده بود، به روزنامه اعتماد گفته که آن سیستم نظارتی که اطلاعات کاندیداها را برای رد و تایید صلاحیت به شورای نگهبان می‌ رساند، توسط دبیر شورای نگهبان (جنتی) و نهایتا معاون اجرایی او (که منتخب اعضای شورا نیست) تحت نظارت است بدون آن بقیه اعضای شورا حق کنترل، استصواب و استیضاح داشته باشند! نجات‌الله ابراهیمیان گفته که اعضای شورای نگهبان باید عین هیئت یک منصفه‌ اطلاعات دریافتی را کنار هم بگذارند و شورایی تصمیم بگیرند ولی این کار انجام نمی‌شود و «در یک عملیات فست‌فودی و سریع به دلیل ضیق وقت قانونی متاسفانه مجال کافی پیش بینی نشده.» او به انتقاد ملایم از جنتی پرداخته و با اعلام این که «بسیاری از اعضا(ی شورای نگهبان) با وجود کهولت سن و مشکلاتی که داشتند وقتی به آنها می‌گفتند که (در جلسه) حاضر شوید در نخستین ساعات حاضر می‌شدند و با درد و رنج و ناراحتی تا دیروقت کار می‌کردند» ادامه داده: «سازماندهی (جلسات) به نظر می‌رسد که به نحوه مطلوبی صورت نگرفته ... برنامه‌ریزی تشکیل جلسات و امثال آن زیر نظر دبیر شورای نگهبان (جنتی) انجام می‌شود.»

.

چنین به نظر می‌رسد که شورای نگهبان برای اولین بار با انتقاد از درون مواجه شده است. اینک حتی دقیق‌تر معلوم می‌شود که چرا وقتی تیرماه سال 92 مجلس به عباسعلی کدخدایی (سخنگوی سابق شورای نگهبان) برای عضویت در  شورای نگهبان رای نداد، آیت‌الله جنتی ناخشنود شد و علنا نظام رای‌گیری مجلس را زیر سوال برد و گفت: «رای نیاوردن عباسعلی کدخدایی در مجلس به عنوان عضو حقوقدان شورای نگهبان مسئله طبیعی نبود، بلکه برای رای نیاوردن او مقدمه‌چینی شده بود. اینطور نبود که به طور طبیعی رای‌گیری شود و هر کسی هر رای دارد به صندوق بیندازد..» همان روزها علم‌الهدی امام جمعه مشهد هم گفته بود: «آن‌هایی که به کدخدایی رای ندادند شب اول قبر چه توجیهی دارند؟»

.

حالا جای خالی سخنگوی چشم و گوش بسته، انگار برای عموم، عین آیت‌الله جنتی، بیشتر معلوم شده است. دقیقا در همان دوره‌ای که کدخدایی رای مجلس را کسب نکرد، ابراهیمیان وارد شورای نگهبان شد (اعضای حقوقدان شورای نگهبان را رییس قوه قضاییه به مجلس معرفی می کند تا اگر توانستند آرای لازم را به دست آورند، وارد شورای نگهبان شوند). ابراهیمیان در همین مصاحبه گفته که «دبیر شورا که سالیان سال حضور دارند در شورا و شخصیت مورد احترامی هستند در ابتدا با انتخاب اعضای جدید در شورای نگهبان خیلی موافق نبودند و با این اعضایی که توسط مجلس انتخاب شدند به این اعضا خیلی روی خوشی نشان ندادند.» او در عین حال دوبار – به طور معناداری – تاکید می‌کند: «من انقلابی هستم نه سیاسی.» و یک جا می‌گوید: «یک انقلابی باید صادق باشد.»

.

این‌ها همه نشان می‌دهد شورای نگهبان را - لااقل در مقطع حساس تایید و رد صلاحیت‌ها – آیت‌الله جنتی به تنهایی اداره می‌کند؛ نشان می‌دهد که وی به رغم حضور در راس شورای "نگهبانِ قانون"، نسبت به حضور افرادی مخالف سلیقه خود که از راهی قانونی انتخاب شده‌اند، واکنش منفی و مقاومت نشان می‌دهد. این وضعیت وقتی وخیم‌تر می‌شود که بدانیم هیچ نهاد فرادستی برای رسیدگی  به شکایت علیه بی‌عدالتی احتمالی وی وجود ندارد!

.

.

.