اول ماجرا: در جلسه اخیر احمدی نژاد با
فعالان ستادهای انتخاباتی اش(+)، از وی درباره علت عزل منوچهر متکی در حین مأموریت
سئوال شده و طبق آن چه سایت خبری بسیج دانشجویی نوشته، وی گفته: "سه چهار دیپلمات
را که بنده مخالف اعزام اینها به کشورهای غربی بودم، ایشان به غرب اعزام کرد و آنها
هم رفتند و پناهنده شدند. بعد از سفر نیویورک، در جلسه ای قضیه بررسی شد و بنا شد ایشان
عوض شوند. لازم به ذکر است که من در دور دوم دولت با ایشان دیگر کاری نداشتم وتمام
کارهای بین المللی به عهده خودم بود. به هرحال از روزی که تصمیم گرفتیم که ایشان وزیر
نباشد، ایشان مداوماً در سفر بود حتی در دولت
هم که حضور پیدا می کرد سریعاً ناپدید می شد تا اینکه بعد از سه ماه بالاخره در ساعت
ده شب با ایشان وقت تنظیم شد و به ایشان گفتیم که شما دیگر در دولت وزیر نیستید ولی
من دوست دارم شما بعنوان معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی فعالیت کنید. گفت
من امشب میخواهم به سنگال بروم و اصرار کرد که من می روم. گفتم شما از نظر من وزیر
نیستی. ولی با این حال با هواپیمای اختصاصی رفت و گفت که دوشنبه ظهر بر می گردم. من
هم همانجا حکم عزل ایشان را صادر کردم و نوشتم که دوشنبه عصر اعلام شود. دوشنبه عصر
گفتم شاید از سفر برنگشته باشد. با دفتر تماس گرفتم که فعلا حکم را اعلام نکنند. گفتند
پنج دقیقه قبل اعلام کردیم . گفتم بردارید تا مطمئن شویم که برگشته است. گفتند دیگر
دیر شده چونکه در رسانه ها منتشر شده است. بعد که از سفر برگشتند، از مدیرکل تشریفات
وزارت خارجه پرسیدم چرا دیر آمدید؟ گفت: دوشنبه ظهر جلسات رسمی تمام شد و بنا بود برگردیم
ولی ایشان به من گفت که یک قرار شام بگذار و سفر را تمدید کن. گفت حتی اگر می توانید
یک سفر دیگر هم برای من هماهنگ کن تا من از اینجا مستقیم به ایران نروم. ضمناً زمانی
هم که ایشان حکم عزلش اعلام شد، در هیچ جلسه رسمی نبوده است. بعداً معاونان ایشان به
ما گفتند که ما تعجب می کردیم چون ایشان از همان سه ماه قبل به ما گفته بود هرجا که
می توانید برای من سفر هماهنگ کنید. فقط سفر باشد هرجا بود مشکلی نیست! این معاونان
می گفتند ما نمی دانستیم چه اتفاقی افتاده ولی ایشان اصرار به سفر خارجی داشتند. مأموریت
ها را باید من به وزیر می دادم اما ایشان بدون هماهنگی با من همه جا میرفت و این سفرها
نه نتیجه ای و نه گزارشی داشت. به خدا میل شخصی
من بر برداشتن متکی نبود ولی شرایطی ایجاد شده بود که باید ایشان را بر می داشتم.
.
.
عبرت های ماجرا: طبیعی است مردان سیاسی
همه نظام های سیاسی، رازهای مگوی بی شماری داشته باشند، به دلایل کاملا منطقی و قابل
فهم. حتی طبیعی است که این رازهای مگو تاریخ انقضا داشته باشند و در زمان معیّنی بالاخره
فاش شوند. حرف خلاف واقع هم در کار سیاست کم نیست، که زیاد هم هست ولی بر صدر نشستن کسی با نرخ
تولید حرف های "خلاف واقع" و "ناروا" و "ادعای نادرست"
معادل 1.2 واحد در هر سطر، رکوردی است که احتمالا به اسم نظام ما ثبت می شود و
بدتر از آن، حیات هیولایی به اسم "مصلحت" که همه "واقعیت ها" هر جا
پا می گذارند، دم او قبل تر از همه آن جاست و انگشت اشاره اش را به نشانه "سکوت"،
جلوی دماغش برده ... محمد نوری زاد در یکی از نامه های خود نوشته بود(+): "دستگاه
قضایی آمریکا، رییس جمهوری چون کلینتون را به خاطر یک دروغ، جلوی چشم دنیا مفتضح کرد.
به گمان من، این دستگاه قضایی مستقل و نفوذناپذیر، حتی غرور دستگاه عدل الهی را نیز
برمی انگیزد" ... و یک "آقا"یی که نه ماهی است زندانی شده، بیست
سال گوشه نشینی و عافیت را فروگذاشت و سی ماه قبل تر گفت: "ما با یه پدیده ای
روبرو هستیم که زل می زند توی دوربین و ... " ... یادتان هست آقای متکی؟
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر