۱۳۹۰ مهر ۲۸, پنجشنبه

ضرب المثلی برای حقوق بشر



"حقوق بشر" حتی اگر ابزاری سیاسی در دست قدرت ها باشد، که کم و بیش هم هست، باز هم "حقوق بشر" است. این که در ردّ اتهام نقض حقوق بشر بگویند: "اگر راست می گویید چرا خودتان ...؟"، فقط به کار فرافکنی می آید؛ بشری که حقوق اش نقض شده، خیری از این دست واکنش های نخ نما نخواهد برد. کسانی که از "ابزار" شدن "حقوق بشر" گله و شکایت دارند از قضا باید کمتر به دامن چنین دفاعیه هایی آویزان شوند که خودش یک تسویه حساب سیاسی صرف است! حالا و وقتی که اصل "رعایت حقوق بشر" را پذیرفته اند، و حتی برای القای حس تملّک، به آن لفظ "اسلامی" هم افزوده اند، باید با همین مایملک بتوانند از عملکردشان دفاع کنند. چنین کاری را به انجام رسانده اند؟ ... بعد هم این که، وقتی ضرب المثلی مثل "آن را که حساب پاک است، از محاسبه چه باک است"، تا اعماق اعتقاد و باور این مردم نفوذ کرده، راه ندادن گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل و بی توجهی به درخواست های مکرر او برای سفر به کشور جهت ارائه گزارش "عینی"، و سپس گزارشگر را به لیستی از اتهامات تکراری و از قبل آماده شده متهم کردن، به کجای باور مردم می چسبد؟ چه اشکالی دارد گزارشگر مورد حمایت یک سازمان معتبر جهانی، بیاید و با چشم خودش ببیند که اعدام ها مراحل قانونی را طی می کند، زندانیان سیاسی در دادگاهی با هیات منصفه محاکمه می شوند، دایره مجازات زندانی سیاسی به خودش محدود می شود و خانواده اش را آزار نمی دهند، طبق قانون اساسی نه شکنجه است و نه ممنوعیت تجمع، رسانه ها آزادند و اقلیت های قومی و مذهبی قانونی نیز دچار تبعیض نیستند؟ به قول سخنگوی وزارت خارجه که همین چند روز قبل در واکنش به اتهام های آمریکا و عربستان علیه جمهوری اسلامی گفت: "باید کشورها متعهد به اصولی باشند"خُب.
.
.
عکس: پدر زهرا بنی‌یعقوب در مراسم تشییع جنازه دخترش. فرزند جوان و تحصیل‌کرده وی در بازداشتگاهی در همدان بود که خبر دادند: مُرده! او 27 سال داشت. خانواده دکتر زهرا بنی‌یعقوب در آبان ۱۳۸۷ نامه‌ای خطاب به مردم ایران منتشر کردند و با شرح جزئیات ماجرا از مجازات نشدن متهمان پرونده بعد از گذشت حدود یک سال از مرگ مشکوک او انتقاد کردند. کلیه متهمان این پرونده تبرئه شدند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر