نیروگاه اتمی بوشهر؛ چرا آری – چرا نه؟

امروز نیروگاه اتمی بوشهر بارگذاری می شود؛ یک گام مهم رو به جلو برای تولید اولین برق هسته ای در ایران. حالا همه می دانیم که ساخت این نیروگاه در زمان محمدرضا شاه پهلوی مطرح و پیگیری شد و تا مرحله شروع کار توسط شرکت زیمنس آلمان در قبل از انقلاب پیش رفت. بعد از آن که آلمان ها از ادامه کار خودداری کردند، روس ها حدود پانزده سال قبل پای کار آمدند و اینک با تاخیری حداقل چهارساله و دریافت یک میلیارد دلار، قرار است تا سوخت هسته ای را در آن بارگذاری کنند که البته به معنای بهره برداری هم نیست
*
چرا نیروگاه اتمی بوشهر؛ آری؟ - منابع انرژی فسیلی پایان پذیر است و آلودگی های زیست محیطی فراوانی نیز تولید می کنند. انرژی هسته ای می تواند یک منبع قابل اعتمادتر در تولید انرژی باشد. جمعیت و وسعت ایران و برنامه های توسعه لزوم بهره برداری از منابع انرژی غیر از نفت را ایجاب می کند. بهره برداری از نیروگاه اتمی بوشهر می تواند شروعی برای این کار باشد. ایران به این ترتیب بیست و نهمین کشوری خواهد بود که از برق هسته ای سود می برد
.
چرا نیروگاه اتمی بوشهر؛ خیر؟ – آن چه "ایران" دچار آن است، نه نبود منابع انرژی، که نبود "مدیریت درست استفاده از منابع انرژی" است. نحوه تولید، یا مهار و سرانه بالای مصرف منابع انرژی حاصل از چاه های نفت، سدها و معادن نشان می دهد که قبل از خود "انرژی"، دغدغه انسان ایرانی باید "مدیریت تولید و مصرف انرژی" باشد. خطرناک بودن استفاده نادرست و کنترل نشده از انرژی وحشی و بی رحم "اتم"، این مشکل را به یک مصیبت کامل تبدیل می کند. این نگرانی در درجه نخست متوجه استفاده احتمالی نظامی از انرژی هسته ای نیست بلکه حفاظت از محیط زیست است که می تواند به طور جدی مورد نگرانی باشد. مجاورت این نیروگاه با آب های خلیج فارس اهمیت این مساله را روشن می کند. فاجعه انفجار راکتورهای نیروگاه چرنوبیل اکراین (شوروی سابق) هیچ گاه از خاطرها نخواهد رفت. به نظر می رسد این نگرانی در سایه فضای سنگین سیاسی حول این نیروگاه جدی گرفته نشده و تضمین های لازم به افکار عمومی داده نشده. استفاده از دو فناوری کاملا متفاوت آلمانی و روسی در راه اندازی این نیروگاه در حالی که طرف آلمانی با طرف روسی همراه نبوده، ناظر بیرونی بی خبر از سطح استانداردهای روسی را "واقعا" نگران می کند

.

اگر عکس را نمی بینید، اینجا را کلیک کنید