.
آدمی که بی‌هوا بزرگوار و عزیز و رفیقی را می‌بیند، توی کوچه و خیابان، همان‌طور بی‌هوا و خودکار می‌گوید: سلام!
نشانه توامان شوق و احترام.
دست‌کم من بسیاری را چنین دیده‌ام و شناخته‌ام.
عین دیشبی که سر پیچ کوچه را که چرخیدم و آن قرص عظیم ماه را دیدم، بی‌هوا گفتم: «سلام»؛ از بس که جا خورده بودم از نور و عظمت آن، از بس که ناخودآگاه دانسته بودم آن ماه همان لحظه میزبان رد نگاه چه چشم‌های بزرگوار و عزیز و رفیقی است؛ ماه به مثابه آینه سلام!
این روزها خبرها و عکس‌های تازه‌تری از آسمان می‌آید و این شوق و احترام آسمان را چه بسیار کرده نزد بسیاری.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر