وزیر
کشور – رحمانی فضلی - در واکنش به اخبار مربوط به استخدام اقوام خود گفته است:
«برادر همسر من استاد دانشگاه مشهد است و در آنجا تدریس می‌کند. به دلیل این‌که
رشته تحصیلی وی برق و الکترونیک است برای این‌که یک نفر مطمئن جهت نظارت بر روند
انتخابات الکترونیکی داشته باشم از ایشان خواهش کردم که کنترل‌های لازم را بر این
سیستم داشته باشد.»
سه
سوال:
آیا باید
شکرگزار این باشیم که مسئولان عالی‌رتبه در مواجهه با اخبار و شایعات این‌چنینی،
سکوت نمی‌کنند؟
اگر
قرار باشد، مبنای استخدام (به خدمت گرفتن)، اعتماد شخصی نفر اول سازمانی باشد که
نهایتا هشت سال در آن سمت حضور دارد، آیا نمی‌توان انتظار داشت در هرم سازمانی، هر
چه پایین‌تر برویم، بر تعداد «برادر همسرها»ی مورد اعتماد شوهرخواهرهایی که رییس‌اند،
اضافه شود؟ و مگر موریانه فساد و قوم‌سالاری، با شاخ و دم، سر از نظام اداری در می‌آورد؟
هزینه
تحقیر و توهین ضمنی وزیر کشور علیه همه مهندسان برق و الکترونیک مستخدم وزارت
کشور، از چه محلی پرداخت می‌شود؟
دو
خبر:
آذرماه
سال 83، سیزده سال قبل، وزیر کشور مقتدر بریتانیا که در عین حال متحد نزدیک نخست‌وزیر
(تونی‌بلر) بود، استعفا کرد. دلیل: «دفتر او برای گرفتن روادید برای یکی از دوستان
وزیر، اعمال نفوذ کرده بود.»
بر
اساس گزارش یک‌سال و نیم قبل سازمان شفافیت بین المللی، رتبه جهانی سلامت (عدم
فساد اداری و مالی) استعمار پیر (موسوم به بریتانیا) 10 و رتبه جمهوری اسلامی ایران
130 است.
 |
| عکس: دیوید بلانکت، وزیر کشور مستعفی دولت تونی‌بلر |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر