نخست: چند سال قبل در یک دوره ضمن خدمت "مدیریت
بحران" شرکت کرده بودم. مدرس دوره، از یک حادثه در یک کارخانه در آمریکا مثال
میزد و میگفت که طی آن به دلیل نشت گاز، یکی از کارگران جان خود را از دست داده
بود. بعد مجموعه اسنادی را به ما نشان داد که در باره این حادثه روی وبسایت
ذیربطی قرار داده شده بود که حاصل بررسیهای این حادثه بود. این گزارش، توصیههای
موثری برای تکرار نشدن چنین حادثهای در همه کارخانههای مشابه ارائه کرده بود که
برای همگان در همهجای دنیا قابل استفاده باشد. مدرس دوره بعد حادثه انفجار قطار
در نیشابور (29 بهمن 82) را که به کشته شدن 320 نفر و مجروح شدن 460 نفر منجر شد،
مثال میآورد و میگفت: «شما یک صفحه گزارش کارشناسی از این حادثه پیدا نمیکنید
که یاد بگیرید در چنین مواقعی چه باید کرد، چه نباید کرد و اساسا راه پیشگیری از
تکرار حادثه چیست!»
آخر: حادثه به هر دلیلی رخ میدهد؛ هواپیماها سقوط میکنند،
کشتی و قایقها غرق میشوند، قطارها از خط خارج میشوند یا به هم میخورند،
تصادفات جادهای مال و جان بسیاری را هدر میدهد. اصل وقوع حادثه را نمیتوان زیر
سوال برد مخصوصا در کشوری چون کشور ما که رعایت الزام و استانداردهای حرفهای
بسیاری اوقات تفنن و زینت است. با این همه، آنچه حیاتی است و انکارنشدنی، تلاش
برای تکرار نشدن این دست حوادث تلخ است که زندگیهای بسیاری را برای همیشه تحت
تاثیر نامطلوب خود قرار میدهد. تکرار نشدن این حوادث نیز به بررسی همهجانبه
حادثه و انتشار گزارش آن برای آموزش افراد ذیربط و حتی آموزش عمومی نیاز دارد. این
همان چیزی است که در پیام تسلیت امروز مقام رهبری نیز به آن تاکید شده است؛ اینکه
مسئولان از این حوادث دردناک «به آسانی عبور نکنند» و «دغدغهی حلّ ریشهای این مصائب
و امثال آن را در صدر اولویتهای خود قرار دهند».
https://telegram.me/mmoeeni1/1070
https://telegram.me/mmoeeni1/1070
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر