حس مردمانی را که در کنار پیکر بی‌رمق دریاچه چادر می‌زنند،
آب‌تنی و قایق‌‌سواری می‌کنند و البته آشغال می‌ریزند، درک نمی‌کنم. چه می‌دانم
شاید روزهای پرآبی و زندگی آن را ندیده‌اند، از یاد برده‌اند. دریاچه دارد می‌رود؛
شادی و هوار و بی‌خیالی در کنار هیچ محتضری دلچسب نبود.
عکس‌ها: همین جمعه‌ای که گذشت؛ دریاچه ارومیه.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر