شماره
پنجم (دی و بهمن 91) مجله «اندیشه پویا» منتشر شده؛ خواندنی مثل شمارههای قبلترش.
گران هم نیست: پنج هزار تومان؛ معادل قیمت 420 گرم تخمه آفتابگردان! تازه میگویم شما
اگر پنجاه هزار تومان بدهید که فقط ترجمه روان کاوه شجاعی از مقاله «مین کو نینگ» (Min Ko Naing)
را بخوانید، ضرر نکرده اید. صفحه 28، «به جای انقلاب کار دیگری بکنید».
.
«مین
کو نینگ» فعال سیاسی و رهبر اتحادیه دانشجویان میانمار، یکی از رهبران اعتراضات
دمکراسیخواهانه سال 1988 بود. نظامیان انتخابات را باطل و برنده انتخابات، آنگ
سان سوچی، را در خانهاش حبس کردند. اعتراضها به طور گستردهای سرکوب و از جمله
«مین کو نینگ» برای دو دهه زندانی شد. او یک سال پیش، پس از اعلام عفو عمومی، آزاد
شد.
.
وی
در این مقاله نوشته: «فکر میکردیم اگر تعدادی کافی از مردم آماده فداکاری باشند
می توانیم حکومت را نابود کنیم و ناگهان همه چیز تغییر کرد. این اصلا شبیه مسئله
استقلال نیست که امروز شما مستعمره بودهاید و فردا ناگهان آزاد میشوید ... ما
فکر میکردیم که از دیکتاتوری مستقیما وارد دمکراسی می شویم.»
.
نوشته:
«مردم ما به نپرسیدن عادت کردهاند، چون در طول سالهای گذشته نه قدرتش را داشتند،
نه سوادش را و نه آزادیاش را تا مقام بالاتر را به چالش بکشند. مردم هنوز در
اینجا به افراد یونیفرمپوش بیشتر احترام میگذارند چون قدرت را حق آنها میدانند.»
.
و
نوشته: «ما باید سراسر کشور - و نه فقط شهرها - را بگردیم. با مردم صحبت کنیم و
آنها را آموزش دهیم: مردم باید درک کنند حقوق و وظایف شهروندان در دمکراسی چیست. این
خیلی سخت است و با شعار دادن به دست نمیآید. به انتخابات 1990 نگاه کنید. ما در رأی
گیری پیروز شدیم اما وقتی ارتش نتیجه را ابطال کرد بازی را باختیم ... با مردمی که
آموزش ندیدهاند میتوانید در انتخابات
پیروز شوید اما نمیتوانید جامعهای دمکراتیک بسازید. وقتی مردم واقعا چیزی را
بخواهند و احساسشان زود گذر نباشد دولت آرام آرام تغییر میکند ...».
.
.
حالا مردم ایران مشکلات دیگهای هم دارن. اینکه عِرق (ارق/ارغ/عرغ/ئرق) ملیشونو از دست دادن و فقط به فکر چپاول همدیگه به خصوص منابع دولتی هستن (به اسم زرنگبازی یا اگه نخوری یکی دیگه میخوره). هیچ اثری از اخلاق و انسانیت تو این مردم نمیبینم، جز یه عدهی قلیلِ بیتاثیر.
پاسخحذفاگه ده بار هم انقلاب شه، همین سیستم تو مردم و توی سازمانها برقرار هست.