ظهور یک اهریمن؛ خسارت های بزرگ بی اعتنایی

 خلاصه شده سریال Hitler: The Rise of Evil (هیلتر: ظهور یک اهریمن) را که در قالب یک فیلم سینمایی عرضه شده، طی دو شب گذشته دیدم. نمی دانم درباره زندگی هیتلر(+) قبلا چه فیلم و سریال هایی ساخته شده، اما این فیلم به طور مشخص با عبور سریع از دوران کودکی و جوانی هیتلر، به دوران ورود او به جنگ جهانی اول و سپس فعالیت های سیاسی او برای قبضه کردن قدرت، چه در حزب، چه در مجلس و چه در کل آلمان، تا موعد درگذشت رییس جمهوری وقت آلمان می پردازد. بعد از درگذشت هیندنبورگ بود که عملا هیتلر دیگر هیچ رقیب و مانعی در هیئت حاکمه آلمان برای خود متصور نبود و قدرت را به کل به دست گرفت.

.

آن چه در این فیلم نمود خاصی دارد، جدی تلقی نکردن نفرت پراکنی های هیتلر توسط برخی نخبگان سیاسی و اجتماعی است. هیتلر که از شکست آلمان در جنگ جهانی اول به شدت احساس تحقیر می کند، سخنرانی های پرشور و نفرت انگیز خود را علیه کمونیست ها و یهودیان و در تقدیس نژاد آریایی گسترش می دهد و مردم عاصی از ناکارآمدی دولت وقت آلمان و تورم وحشتناک بعد از جنگ جهانی اول را به تدریج به خود جلب می کند، گروه های شبه نظامی و فشار خود را به خیابان ها می فرستد و حتی دست به کودتایی – البته نافرجام – می زند اما در هر حال کوتاه نمی آید و به ظهور اهریمنی خود ادامه می دهد. 

.

بی اعتنایی به سرطان بدخیم ایده های هیتلر در متن جامعه، حدود یک دهه بعد از به قدرت رسیدن اش، 50 میلیون انسان را در طول جنگ دوم جهانی به کشتن می دهد و کیست که باور کند تلفات جنگ جهانی دوم در همان تابستان 1945 تمام شد و جهان بعد از این جنگ ویرانگر، برای روزی از تبعات آن مصون ماند؟

.

سازندگان این فیلم دیدنی، شاید برای توجه دادن به تبعات هولناک همین «بی اعتنایی» است، و لابد از آن رو که هیچ تضمینی برای تکرار نشدن این نوع بی خیالی ها در شکل های دپگر نیست، فیلم را با این جمله «ادموند بورک»، اندیشمند ایرلندی تبار انگلیسی قرن 18، شروع می کنند و به پایان می برند که:

.

The only thing necessary for the triumph of evil is for good men to do nothing.

.

«تنها چیزی که برای پیروزی اهریمن ضروری است، بی اعتنایی انسان های خوب است.»

.

.