چهارپاره – 78 / تقصیر کراوات چرا این همه بیشتر است؟

(1)

یک ماه پس از منع فروش کراوات، جانشین فرمانده نیروی انتظامی از اولتیماتوم به بیمارستان ها برای جمع آوری کراوات پرسنل خبر داده است(+). البته این که در چند کشور دیگر دنیا، یک مقام در چنین پایه ای، به چنین دغدغه ای می پردازد، مهم است؛ اما مهم تر از آن، دلیل این نگرانی و این دلشوره هاست.

.

(2)

اسماعیل هنیه با کراوات

حدود دو سال قبل احمدی نژاد طی سخنانی اعلام کرد که «هيچ مرجعي فتوا به حرمت كراوات نداده بود.» در پی آن، به عنوان نمونه «جهان نیوز» لیستی از فتواها در این باره منتشر کرد(+). غیر از فتوای آیت الله بهجت، در باقی فتواها اما و اگر و احتیاط است: علی الاحوط اجتناب شود - اگر مستلزم مفسده باشد، حرام است - تشبه به کفار باشد، جایز نیست - بهتر است از کراوات استفاده نشود - بهتر است مسلمانان اجتناب کنند - سزاوار نیست مسلمین استفاده کنند.

.

(3)

این مساله از دو منظر قابل توجه است؛ این که اگر ریشه مساله ی حرمت استفاده از کراوات، تشبّه (شبیه بودن) به کفار است(+)؛ پس باید کت و شلوار هم حرمت داشته باشد، دوچرخه و ماشین و قطار و هواپیما و خیلی ابزارهای دیگر که مسلمانان، با کفّار آن ها را شناختند و کفّار در استفاده از آن ها پیشرو بوده اند و همچینان نیز هستند، حرمت داشته باشد. بالاتر از این ابزار، ما سیستم های اداری و ارتشی را از کجا آورده ایم؟  اساسا اصل تفکیک قوا از کجا آمده؟ این سئوال ها جواب دارد؟ منظر دیگر این که آیا مقامات انتظامی مثلا در مورد حرمت صریح دریافت جرایم دیرکرد اقساط توسط بانک ها از مشتریان هم، هشدار می دهند و اقدام می کنند؟ در مورد حرمت تراشیدن ریش چطور؟ تقصیر کراوات چرا این همه بیشتر است؟

.

(4)

کسانی معتقدند فاصله بین ارزش های ایدئولوژیک حاکمیت و بدنه جامعه در حال ازدیاد است؛ بار جبران این فاصله ی ناخواسته بر دوش قوه قهریه نیروی انتظامی افتاده؛ نیرویی که باید ته صف جبران این شکاف ایستاده باشد. کوتاهی دستگاه های عریض و طویل و متعدد فرهنگی (اگر که بپذیریم اساسا می توانستند کاری بکنند و تا کنون یا کوتاهی کرده اند یا نادانی)، و در کنار آن ناکارآمدی مستولی بر مدیریت کشور به خصوص امور اقتصادی که تبعات رنج آور آن به ویژه طی ماه های اخیر بر دوش همگان سنگینی می کند، اگر با خوش بینی تمام نخواهیم مدعی شویم که از محبوبیت ارزش های ایدئولوژیک حاکمیت می کاهد، که حجاب و کراوات و ریش تنها مظاهر جزیی آن است، بر آن نیز نمی افزاید. نیروی انتظامی بی تردید کارهای مهم تری می تواند داشته باشد؛ ولی در صف متولیان، بعد از نیروی انتظامی ظاهرا کسی نایستاده است. این وسط باور کنید حتی می شود له شدن ماموران معذور نیروی انتظامی را زیر این فرمان های از سر بی قراری تصور کرد؛ جنگیدن با سایه ها کار بسیار دشواری است.

.

کامنت ها در پلاس(+)

.