مژده آمدن دوست

در وقت شدت و اندوه (+)، بغض داری و اشک، صدای شکستن چیزی در درونت ... دست می بری و مصحف خدایی را ورق می زنی که می خواهد به تو بگوید از کسانی که مرض در قلب شان دارند؛ "امید است خدا بیارد پیروزی یا امری را از نزد خویش، چنان که پشیمان شوند از آن چه در دل های خود نهان می داشتند ... و آنان که ایمان آوردند گویند آیا اینانند آنانی که سوگند یاد می کردند به سوگندهای سخت خویش که با شمایند؟ تباه شد کارهای ایشان و شدند زیانکاران"؛ و تکرار می کنی با خودت "تباه شد کارهای ایشان"، "شدند زیانکاران" ... و هیجان زده تر می شوی وقتی بلافاصله خدا مومنان را برحذر می دارد از بازگشتن از دین شان و می گوید: " ... و خدا بزودی بیارد قومی را که دوستش دارند و دوستشان دارد ..."؛ این مژده آمدن ِ "دوست"، می شود عسل در کام تلخت ... آیه های 52 تا 54 سوره مائده را بخوانید

*

میر ِ محصور ِ عزیز! ... به دنیای ما خوش آمدی