می خوانَد: "... دوسِت دارم چون می دونم مال منی"(+) ... اینجا همه لطف و معجزه "دوست داشتن" را انگار "می دونم" و "مال من" بر باد می دهد؛ مخاطب این جمله می تواند هر کس و چیز دیگری جز "انسان" هم باشد که "مملوک" بودن اش، و "دانستن" این رابطه "ملک"ی، از خود ِ خودش مهم تر است ... اگر مملوک نباشد، یا حتی باشد و "ندانی"، دوسِش نداری؛ این مصرع جز این معنی می دهد؟ ... "دوسِت دارم؛ چون دوسِت دارم"؛ همین و بس
و آن روی سكه : ديگه دوست ندارم چون مال من نيستي.
پاسخحذف: دي
حتی اگه مال منم نباشه همواره دوستش دارم ....!
پاسخحذفرهگذر
از منظری دیگر، انسان چیزی را که متعلق به اوست را میتواند در قلبش داشته باشد و چه بسا من متعلق به توام که دوستت دارم. چون همه وجود من مملو از توست. شاید تو ندانی و بگویی من متعلق به تو نیستم ولی در واقع تعلقی بین ما است.
پاسخحذفاین فرهنگ دوست داشتن ، به این شکل است که اگر " مال من " نباشی ، می خوام اصلا " نباشی" و بعد هم ماجراهای قتل و اسید پاشی و ... و ...
پاسخحذف