روزنامه رسالت، امروز (13 تیر 91)، طی یادداشتی زیر عنوان «رئيس
جمهور آينده و مطالبه بر زمين مانده مردم و رهبري»، نوشته(+): «تصور بسياري از نيروهاي
معتقد به انقلاب اين بود که پس از به ثمر رسيدن انقلاب اسلامي و استقرار نظام اسلامي
احمدي نژاد اولين کسي است که در مسير احياي دولت اسلامي گام بر مي دارد ... اما از
حرف تا عمل فاصله بسيار است. به تدريج مشخص شد که دولت احمدي نژاد نيز با آرمانها و
اهداف اسلام عزيز فاصله دارد و حتي در برخي از مواضع دچار انحرافاتي شده است. لذا دولت
احمدي نژاد باز ما را به نقطه صفر بازگرداند.»
کمتر از یک سال مانده به انتخابات ریاست
جمهوری، خواندن چنین متنی در روزنامه رسالت، غریب و عجیب نیست. اصولگرایانی که مدتی
است رییس جمهوری مورد حمایت همه جانبه خود را دچار انحراف می دانند، یکی از دم دست
ترین شیوه ها را برای ورود به بازی انتخابات دور بعد ریاست جمهوری انتخاب کرده اند؛
«ابراز برائت از وضع ناخوشایندی که تمامی ارکان کشور را در برگرفته».
تظاهر به کوتاهی دولت احمدی نژاد در شکل
دادن به «دولت اسلامی» اگر برای بحث های درون باندی خودشان جذاب، و برای ویترین ژست
های سیاسی شان مثمر ثمر باشد ولی برای مردمی که از ناکارآمدی دولت در مدیریت اقتصادی،
فشارهای بی سابقه و فزاینده خارجی، تشدید تنش در مناسبات بین المللی و فضای پلیسی حاکم
بر خیابان ها و رسانه ها، پیام و برداشتی جز شکست ایده اصولگرایان در مدیریت کشور در
سایه یکسان سازی قوای سه گانه دریافت نمی کنند، چیزی بیش از یک مظلوم نمایی صرف، یک ژست طلبکارانه
و یک خیز برای ارائه رهنمود جهت انتخاب رییس جمهوری بعدی نیست تا مگر لذت ماندن بر
سر سفره قدرت را با مُسکر* فرار از پاسخگویی به خرابکاری های همه این سال های گذشته
در هم آمیزند و خوشی بین خودشان قسمت کنند.
.
.
* مُسکر:
آنچه سبب سکر و مستی شود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر