رودست

چند هفته ای مانده به انتخابات ریاست جمهوری سال هشتاد بود. صفار هرندی، عضو وقت شورای سردبیری روزنامه کیهان و وزیر فعلی فرهنگ و ارشاد اسلامی، به دعوت هیأت رزمندگان زنجان، متشکل از کارکنان سپاه، برای سخنرانی عمومی به زنجان دعوت شد. ابتدای همان سال در اقدامی هماهنگ و سراسری تعداد قابل توجهی از فعالان ملی-مذهبی را به اتهام تلاش برای براندازی بازداشت کرده بودند و هنوز بسیاری در زندان بودند. دوره، دوره طلایی لفاظی درباره "براندازی" و اتهام زنی بی محابا در این باره بود. جلسه سخنرانی با حضور فرمانده وقت سپاه، نماینده وقت رهبری در سپاه که در عین حال ناظر عالی انتخابات استان هم بود !، جمعی از کارکنان سپاه و سایر علاقمندان در مسجد جامع زنجان برگزار شد. صفار هرندی فصلی مفصل در مذمت شرایط فرهنگی و اقتصادی سخنرانی کرد و آخر سخنرانی هم بدون آن که توجه داشته باشد چند هفته دیگر خاتمی دوباره در انتخابات شرکت می کند!، گفت: سعی کنیم این بار انتخاب درستی داشته باشیم! ... نوبت به پرسش و پاسخ رسید. خود صفار سئوالاتی را که روی برگه ها نوشته بودند و روی میزش گذاشته بودند یکی یکی بر می داشت و هر کدام را صلاح می دید می خواند و بسیاری را کنار می گذاشت. معلوم بود کلماتِ اول سئوال در این که آن برگه خوانده شود یا خوانده نشود خیلی موثر بود! من آن موقع به عنوان خبرنگار در جلسه حاضر بودم. متوجه این مساله که شدم سعی کردم ابتدای سئوالم طوری باشد که او فکر کند سئوال را یک خودی مطرح کرده و تا آخر برای خودش نخوانده، به خیال این که سئوال، سئوال خوبی خواهد بود پشت میکروفن متن سئوال را برای همه بخواند. خب! نقشه ام خیلی خوب جواب داد. متن سئوال من این طوری شروع شده بود: "شما را به روح پاک امام راحل قسم می دهم که به این سئوال من جواب دهید" ... و ادامه سئوال که صفار یه هوا خواند رفت تا آخر این بود: "وقتی همه از شرایط موجود ناراضی اند، نه کسی شرایط سیاسی کشور و وضعیت آزادی بیان را قبول دارد نه حتی خود شما شرایط اقتصادی و فرهنگی را، چرا نباید کسانی به فکر براندازی باشند؟!". جواب آن موقع صفار برایم جالب بود ولی حالا که خودش کاره ای شده جالب تر هم به نظر می آید؛ او گفت: ما معتقدیم از بعد از انقلاب حزب اللهی ها زمام امور مملکت را در دست نداشته اند که اگر داشتند وضعیت به این گونه نبود که همه ناراضی باشند ... دور گردون حالا صفارهرندی را کرده وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی؛ کسی اما باز راضی نیست حتی خودی هایشان! /ا