«آدم میکُشند برای یک لقمه نان؟ چه جوری میخورند؟ کاش کسی این چیزها را نبیند، تعریف نکند، نشنود. اشکش بند نمیآمد، نه برای کشتهها، که برای آدمهای حقیر. نفسش را در سینه حبس کرد و منتظر فرصت ماند.»
«نام تمام مردگان یحیاست» / عباس معروفی / ص19
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر