(1)
جورج اورول در "1984" نوشته:
"توده ها هیچ گاه به اراده خویش عصیان نمی کنند و تنها به دلیل استضعاف هم عصیان
نمی کنند، در حقیقت مادام که معیارهای مقایسه پیش رویشان گذاشته نشود، هیچ گاه به استضعاف
خویش پی نمی برند". هشدار نهفته در این جمله، در کنار اشتیاق به یکسان سازی
"اندیشه ها" و "رفتارها"، احتمالا دو محور اصلی در برنامه سازی
های سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی است. مردم ایران مدام در تنها رسانه تلویزیونی
و رادیویی مجاز کشور با برنامه ها و اخباری روبرو هستند که به آن ها القا می کند که
بدبختی همه جای دنیا را، به خصوص کشورهای توسعه یافته را، فرا گرفته و مطمئنا این تنها
ایرانی ها نیستند که دچار سختی و "ضعف" هستند و لذا نباید خیال واهی "عصیان"
به سرشان بزند. از دیگر سو، همه مصاحبه شوندگان و کارشناسان برنامه های صدا و سیما
در یک دنیای پاستوریزه و خط ِ واحد سیر می کنند و دیدن و شنیدن از یک "منتقد" و نه حتی "مخالف"، در هزاران ساعت برنامه، استثنا و خارق عادت است. در اصل همه کسانی که در برنامه های صدا و سیما مجال ابراز نظر پیدا می کنند،
عموما کسانی هستند که "نظر موافق شان" را از زوایای مختلف اعلام می کنند. یک اکثریت بزرگی
از "جامعه"، "تاریخ" و "هنر" ِ ایران زمین عملا در برنامه
های صدا و سیما در بهترین حالت به طور کامل حذف شده، و در بدترین حالت انواع توهین
و دروغ ها را علیه خود شاهد است بدون آن که مجال دفاع داشته باشد؛ تنها به این
دلیل که با جریان سیاسی صدا و سیما، همسو و همسود نیست یا نبوده.
.
در عملکرد صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران
سندی بسیار واضح و غیرقابل انکار از تقابل با رای قاطبه مردم هم ثبت شده؛ "صف آرایی
در برابر جریان اصلاح طلبی در طی هشت سال ریاست جمهوری خاتمی که رای بیش از بیست
میلیون ایرانی را پشت سر خود داشت". رمضان زاده، سخنگوی دولت دوم خاتمی، یکبار گفته بود:"روزی آقای محمود احمدی‌نژاد که شهردار
تهران بودند پل عابر پیاده برقی میدان هفت تیر را افتتاح کردند که حدود ۴۰ میلیون تومان
در یک مدت زمان طولانی صورت گرفت که البته همین هم نیازمند انجام تحقیق و تفحص است
و همان روز آقای دکتر عارف کارخانه توربین سازی نیروگاه‌های ما را در کرج با هزینه‌ای
بالغ بر ۲۰۰ میلیارد تومان افتتاح کردند و ایران به جمع ۱۰ کشور صاحب این فناوری پیوست.
ولی صدا و سیما از پل عابر پیاده ۴۰ میلیون تومانی شهردار احمدی نژاد ۱۵ دقیقه در
۵ بخش خبری پخش کرد و پروژه ۲۰۰ میلیارد تومانی را که معاون اول رییس جمهوری افتتاح
کرد در ۴۵ ثانیه و در ۴ بخش خبری پوشش داد"
.
از همین رو صدا و سیما یک "دستگاه
تبلیغاتی" است، ابزار مهم کار و وکیل مدافع "قدرت سیاسی" است، آینه تخت نیست، یا
محدّب است یا مقعّر و این البته به آن معنا نیست که تنها سازمان صدا و سیمای جمهوری
اسلامی ایران چنین روشی را پیشه خود کرده و "آگاهی" مردم از "حق"
و "واقع"، دغدغه او نیست اما شاید جز معدود رسانه هایی باشد که به خود باورانده
که نقطه پرگار عالم است
.
(2)
در چنین وضعیتی رسانه های ماهواره ای فارسی
زبان به راحتی رشد می کنند؛ چه آنهایی که رویکرد سرگرمی و تفریح دارند و چه شبکه های سیاسی.
در بین شبکه های سیاسی، بی شک دو شبکه صدای آمریکا و تلویزیون بی.بی.سی فارسی شاخص
اند. این دو "معیارهای مقایسه" در عالم سیاست رو می کنند (فارغ از درستی و نادرستی شان)، و افراد و کارشناسانی دارند که جور دیگری فکر می کنند و حرف می زنند و این با فطرت ِ حق انحصاری صدا و سیما برای هدایت مردم ایران، تضادی بنیانی دارد. بین این دو شبکه، تجربه و واکنش های عصبی و بی تابی های دولت نشان داده که دومی ترسناک
تر است! بعد از انتخابات سال 88 نیز بی.بی.سی فارسی در مرکز سیبل حملات دولت بوده.
در حالی که شبکه های پخش کننده شوهای مبتذل بی هیچ مانع و پارازیتی مشغول کار خود بوده
اند، بی.بی.سی فارسی بارها ناچار به تغییر فرکانس و ماهواره شده تا بتواند برنامه های
خود را در دسترس مخاطبان خود قرار دهد. این درحالیست که برنامه های صدای آمریکا آشکارا
در نقد و مخالفت نظام، رادیکال تر است
.
(3)
پس از پخش یک مستند با عنوان "خط و
نشان رهبر" از بی.بی.سی فارسی، موضع گیری علیه این شبکه وارد فاز جدیدی شده. این
تقابل از ارسال پارازیت روی ماهواره های پخش کننده برنامه های بی.بی.سی درست در ساعت
پخش این مستند شروع شد، با بازداشت مستندسازانی که گفته می شود با بی.بی.سی همکاری
داشته اند و انتشار اخبار تهمت آلود علیه دست اندرکاران این شبکه ادامه یافت و دیروز
به اعلام ممنوعیت انتشار آثار مسعود بهنود (همکار بی.بی.سی) در ایران کشیده شد. این
سراسیمگی البته موید عمق اثر بی.بی.سی فارسی در جامعه ایرانی است. حتی اگر چنین نباشد،
این صف آرایی اخیر، ناخواسته بر آن مُهر تایید می زند
.
(4)
جمهوری اسلامی ایران در حالی به مانع تراشی
گسترده بر سر فعالیت های رسانه های فارسی زبان خارج از کشور ادامه می دهد که شبکه های
خود را طی سال های اخیر به طور وسیعی گسترش داده و از خاک کشورهای "معاند"
علیه خود ِ آن ها گزارش و خبر تهیه می کند! این رفتار بی تردید"فاتحانه"
و از روی "اعتماد به نفس" نیست ... همین!
.
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر